دل قوى داريد ياران زان كه در ميدان جنگ حربۀ اللّه اكبر تيغ پيكار شماست

پا بيفشاريد در ميدان رزم اى پردلان راز پيروزى نهان در عزم ستوار شماست
ظلمت شب كى حجاب راه سالك مى‌شود صبح پيروزى نمايان در شب تار شماست [1]

4. عاطفه

از عناصر بسيار قوى در ايجاد ارتباط بين شاعر و مخاطب، عنصر عاطفه است. هر انسانى از عواطف مهر مادرى و برادرى، محبت، حسرت و اميد برخوردار است. شعر وقتى اين‌چنين تارهاى دل مخاطب را به لرزه درمى‌آورد، به يقين نبض احساس خواننده را به دست مى‌گيرد و لحظاتى در خلوتى صميمى، با او سخن مى‌گويد و به زمزمه حرف مى‌زند. اين سخن چنان بر دل او مى‌نشيند كه مشكل برود. چنين شعرى مجال فراموشى نمى‌يابد و سنگر به سنگر خوانده مى‌شود و درست به همين دليل، اكثر ابياتى كه براى سينه‌زنى انتخاب مى‌شوند و يا در سينه‌زنى‌ها به‌كار مى‌روند، خميرمايۀ عاطفى دارند.

شعر جنگ نيز از چنين عنصر مؤثّر و نيروى عظيم غافل نمانده است و به دليل مظلوميّت رزمندگان ايران اسلامى در غوغاى تبليغات جهانى شيطان بزرگ، مضامينى از اين دست، فراوان در آن يافت مى‌شود: