بوده است.

6.تحوّلات سياسى

نكتۀ مهم در طرح‌هاى تبليغات جنگ اين است كه اقدامات و تحولات سياسى بايد در كنار و پشتيبان تبليغات جنگى قرار بگيرد.اين اصل بر هماهنگى دو محور تبليغات و اقدامات سياسى تأكيد دارد،اما گاه تحولات سياسى در طول دفاع مقدس،هماهنگ با محور تبليغات و در جهت استراتژى ملى نبود و چنان اثرى بر تبليغات جنگى ما داشت كه آن را كاملاً دگرگون مى‌ساخت.براى نمونه،مى‌توان به سفر خاوير پرز دكوئيار به ايران در فاصلۀ زمانى 66/6/20 تا 66/6/23 اشاره كرد.بى‌شك سفر دبير كل سازمان ملل متحد بخشى از يك فرآيند اقدامات سياسى-تبليغاتى بود كه از پيش شروع شده بود.هدف جمهورى اسلامى از اين اقدامات،تلاش براى توجيه حقّانيت خود در جنگ و كسب حداكثر دستاوردهاى سياسى،حقوقى و روانى مؤثر براى پايان عادلانۀ جنگ بود.

اين فرآيند سياسى،وابستگى تنگاتنگى با يكى از مسائل مهم تبليغاتى يعنى «صلح»داشت.به طور كلى تصور صلح و آرامش،القاى خستگى از جنگ را در پى دارد.تبليغات ما در آن زمان بر آن بود تا اين تناقض تبليغاتى را از سر بگذراند تا از يك سو ادامۀ جنگ را توجيه كند و از سوى ديگر خود را مخالف صلح قلمداد ننمايد.

سفر دكوئيار با موج تبليغاتى«خوشبينانه»و«بدبينانه»،نقطه‌اى بود كه اذهان عموم مردم را متوجۀ يافتن اين پاسخ مى‌كرد كه آيا اميدى براى صلح از طريق مذاكره هست؟ و سرانجام،سرنوشت جنگ را چه روندى تعيين مى‌كند؟ در اين‌جا بين روند واقعى و يا مطلوب اقدامات سياسى با آنچه كه تبليغات بايد اظهار كند،تلاقى رخ مى‌دهد؛خواه به اين روند خوشبينانه و يا بدبينانه نگريسته شود.تبليغات جنگ بايد آنچنان عمل مى‌كرد كه در مقابل جريانات سياسى نه منفعل و نه مغاير باشد.در اين جا با بررسى پنج سرمقالۀ نوشته شده در بارۀ سفر دبير كل سازمان ملل در سه روزنامۀ اطلاعات،رسالت و جمهورى اسلامى،نشان مى‌دهيم كه اين تبليغات چه تأثيرى در روند تبليغات جنگ داشته‌اند. [1]براى حفظ اعتبار ارزيابى،براى هر پاراگراف از سرمقاله‌ها