حكومت جمهورى اسلامى و رهبرى دفاع مقدّس به آن تمسك مى‌جست. امام نه تنها از معصومان (ع) به عنوان بهترين الگو و اسوه پيروى مى‌كرد، بلكه سيرۀ آنان را براى خويش حجت شرعى مى‌دانست و در احتجاج با مخالفان مبارزه عليه رژيم ستمشاهى و استكبار جهانى، روش عملى پيامبر گرامى اسلام، حضرت على (ع) و امام حسين (ع) در رويارويى با كفار و دشمنان داخلى را مطرح مى‌كرد.

استقامت امام در برابر فشارها و تهديدهاى دشمنان، صبر و تحمل در دوران تبعيد و ايستادگى در برابر ناملايمات، دستاورد پيروى ايشان از سيرۀ عملى امامان معصوم (ع) بود. امام خطاب به ملت مى‌فرمود:

ما كه ادعا داريم پيرو [ائمه] هستيم؛ ما كه ادعا داريم كه دنباله‌رو اوليا هستيم، ما هم بايد اين‌طور باشيم؛ با لفظ كه نمى‌شود، بايد با قدرت پيش برويم و با قوت با دشمن مقابله كنيم. [1]

همان‌طورى كه اولياى ما (ع) نشان دادند كه در مقابل مستكبران گاهى با تبليغ و گاهى با اسلحه بايد ايستاد و مستكبران را بايد جاى خودشان نشاند، ما هم الگوى آن‌ها را و تبعيت از آن‌ها را مى‌پذيريم. [2]

در نخستين روزهايى كه ملت ايران جنگ ناخواسته را تجربه مى‌كرد، امام با اشاره به تاريخ صدر اسلام و جنگ‌هاى پيامبر (ص) و حضرت على (ع) به ملت ايران دلدارى مى‌داد:

ما از جنگ نبايد بترسيم، پيغمبر اكرم جنگ كرده است براى اسلام، حضرت امير جنگ كرده است براى اسلام. صدر اسلام در يك چند سال چندين جنگ،