كشور الآن مبتلاى به جنگ است؛ آن‌هم نه جنگ با يك دولت پوسيده‌اى مثل صدام، جنگ با همه، همۀ قدرت‌ها دنبال اين هستند. [1]

امام با هوشيارى بسيار نقشه‌هاى شوم استكبار را شناخت و باتوجه به رشد و بالندگى انقلاب اسلامى در جهان اسلام و ضربات سختى كه از رشد روزافزون اسلام ناب محمدى و حركت توفندۀ انقلاب اسلامى در منطقۀ خاورميانه و اسلام‌خواهى مستضعفان به استكبار وارد شد، دريافت كه استكبار جهانى براى مهار اين جنبش عظيم از هيچ تلاشى دريغ نخواهد كرد. از اين‌رو، به ملت ايران يادآور شد كه علت اصلى دسيسه‌ها و هجوم دشمن به نظام اسلامى، «اسلام خواهى» آن است و دشمن براى نبرد و رويارويى با اسلام و تعطيلى احكام نورانى آن، جنگ را به وسيلۀ عراق به ايران تحميل كرده است:

دشمن اصلى [نزد مستكبران] اسلام است، نه ارتش است، نه‌روحانيّت است و نه جمهورى اسلامى، نه حكومت اسلامى. [2]

از ديدگاه دورانديش و عميق امام، پيروزى‌هاى چشمگيرى كه در عمليّات‌هاى بزرگ و مهم به دست‌تواناى رزمندگان اسلام در جبهه‌ها حاصل مى‌شد و دشمن را به عقب‌نشينى و شكست مى‌كشاند، شكست استكبار جهانى بود:

صدام كه قابل آدم نيست، اين تودهنى به آمريكاست كه قلاده را از سر اين برداشت و اغوا كرد اين بدبخت را به اين حال رساند. [3]