است به خداوند متعال و اسلام و حيات جاويدان در صورتى كه نه در محضر مبارك رسول اكرم (ص) هستند و نه در محضر امام معصوم صلوات‌اللّه عليه و انگيزۀ آنان ايمان و اطمينان به غيب است و اين رمز موفقيت و پيروزى در ابعاد مختلف است. [1]

و اين‌چنين، مردم فداكار و دلاور ايران همواره مورد تكريم وتجليل حضرت امام بودند:

قرآن چقدر شكايت مى‌كند از مردمى كه حاضر نيستند به جنگ‌بروند، حاضر نيستند-عرض كنم-كمك بكنند. خود پيغمبر چقدر در اين امر گرفتارى داشت، حضرت امير چقدر صحبت كرد در اين امور، حتى گاهى نفرين مى‌كرد كه اين‌ها حاضر نيستند به هيچ كارى. بحمداللّه كه اين‌جا بدون نفرين، مردم حاضر [ند] و حاضر به احسن [وجه] بودند؛ خيرى است كه خدا كرده است، نعمتى است كه خدا به ما داده است. [2]

10-13. تقدير از رزمندگان

امام از فعاليت‌هاى خالصانۀ رزمندگان اسلام كه باعث افتخار ملت‌ايران بود، قدردانى مى‌كرد و پيروزى‌هاى دلاورانۀ آنان را مى‌ستود:

از امورى كه در اين جنگ-كه ما مكروه داشتيم-پيش آمد براى ما، اين بود كه به واسطۀ شجاعت سربازان دلير ما و شجاعت ملت بزرگ ما كه توانست اين مطلب را تثبيت كند كه كسى نمى‌تواند به اين مملكت رخنه كند. [3]

و پس از عمليّات‌هاى مهم، رضايت خاطر خويش را از دلاورى‌ها و