اين‌طور نيست كه يك قدرتى باشد كه قدرتى در دست آن‌هاست و دارند ترقّه مى‌اندازند، بمب را قايم كنند؛ اين، هر بچّه‌اى مى‌تواند اين كار را بكند، هر دزدى مى‌تواند برود يك جايى بمب بگذارد! [1]

حوادث هفتم تير و هشتم شهريور سال 60 و ديگر اقدامات تروريستى منافقان از مهم‌ترين بحران‌هاى داخلى در زمان جنگ بود. امام پس از اين حوادث به ملت ايران آرامش مى‌داد و مى‌فرمود:

هيچ مملكتى با انفجار از بين نمى‌رود، هيچ مملكتى با ترور از بين نمى‌رود. [2]

همچنين در جمع فرماندهان نظامى و مسؤولان جنگ اين اقدامات را كم‌اهميّت تلقى مى‌نمود:

بمب‌اندازى و آتش‌سوزى و غيره، مسألۀ زياد مهمى نيست. [3]

و در مقايسه‌اى امنيتى ميان ايران با ساير كشورهاى آشوب‌زده وجنگ‌زده، مى‌فرمود:

امروز دنيا، دنياى آشوب و جنگ و انفجار و هواپيماربايى است و ايران از خيلى جاهاى دنيا آرام‌تر است. [4]

نبايد بترسيم از اين كه چندنفر كشته شدند، چندنفر را با بمب كشتند. [5]

كم‌اهميّت جلوه دادن فعّاليّت‌هاى گروهك‌هاى تروريستى از بهترين تدابير و شيوه‌هاى امام در رهبرى دفاع مقدّس بود. امام همواره ملت را به جنگ و پشتيبانى از رزمندگان توجه، و دلاوران عرصۀ پيكار را به حمله به مواضع دشمن فرمان مى‌داد: