رسيدند تا از ايشان كسب تكليف كنند. حضرت امام به دليل اين كه آب مصرفى مردم عراق از اين سد تأمين مى‌شد، با انجام اين طرح مخالفت نمود. [1]

اين موضع‌گيرى‌ها و رفتارهاى انسان‌دوستانۀ حضرت امام كه مبتنى بر احكام دين اسلام بود، دشمن را گستاخ‌تر و تعرض آنان را به مناطق مسكونى ايران شديدتر كرد. امام ضمن هشدار به حاميان منطقه‌اى دشمن فرمود:

اگر نبود تعهد اسلامى آنان (رزمندگان) و خوف هلاكت بيگناهان و خرابى اماكن ملت برادر عراق كه تاكنون نيز دست آنان را همين انگيزه بسته است، چنان درس عبرت‌آميزى به حزب كافر بعث مى‌دادند كه بعضى از دولت‌هاى منحرف منطقه و غير آن هواى مبارزه با ملتى كه شهادت را تحفۀ آسمانى مى‌داند، به سر نپروراند. [2]

امام در اوج حملات سنگين و گستردۀ هوايى و موشكى رژيم‌عراق به شهرها و مراكز اقتصادى ايران، با مشورت فرماندهان نظامى و مسؤولان سياسى به نيروهاى مسلح اجازه داد كه با اخطار قبلى مبنى بر تخليۀ مردم عراق از مناطق مسكونى نزديك پايگاه‌هاى نظامى و مراكز اقتصادى، اين مراكز را درهم بكوبند تا پشتوانۀ نظامى و اقتصادى ارتش عراق آسيب ببيند، امّا مردم عادى و بيگناه مصون بمانند. [3]

2-6. رفتار انسانى با اسيران جنگى

بعد از عمليّات‌هاى بزرگ و سرنوشت‌ساز، تعداد بسيارى ازنيروهاى دشمن به اسارت درمى‌آمدند. حضرت امام به رزمندگان سفارش مى‌نمود: