مجروحان و آسيب‌ديدگان جنگ آمده است، منوط به در راه خدا بودن آن است. اگر رزمندگان اخلاص بورزند و مال و جان را به بهاى بهشت و رضوان الهى در راه خدا نثار كنند، از امداد و نصرت خاص حق بهره‌مندند. اين وعده بارها در قرآن كريم آمده است. [1]از پيامبر (ص) نيز نقل شده است كسانى كه براى نام و شهرت، كسب افتخار و رسيدن به متاع اندك دنيا پا در ركاب جنگ كنند، در آخرت بهره‌اى از ثواب ندارند. [2]

از ارزش‌هاى والاى اسلامى كه رزمندگان اسلام در دفاع مقدّس بدان آراسته بودند، صفاى باطن، صداقت و اخلاص بود. به‌استناد سخنان پاك و بى‌آلايش و تلاش‌هاى صادقانۀ رزمندگان مى‌توان ادعا كرد كه آنان «مجاهدان فى سبيل‌اللّه» در عصر حاضر بودند و براى خدا و در راه خدا در عرصۀ دفاع حاضر شدند. جاى هيچ‌گونه انكار نيست كه رزمندگان اسلام براى حفظ كيان اسلام، عزّت و سربلندى مسلمانان و حراست از انقلاب و نظام اسلامى دفاع كردند و اين بزرگ‌ترين نشان صداقت و يكرنگى و اخلاص آن‌ها در اين مبارزه و دفاع كم‌نظير بود. رزمندگان اسلام هيچ‌گاه براى اهداف پست دنيوى مانند شهرت و افتخار و جلب ستايش ديگران، در مقابل دشمن نايستادند. براى همين، از تهديد و ارعاب همۀ دشمنانى كه براى نابودى انقلاب اسلامى و سرنگونى جمهورى اسلامى ايران متّحد شده بودند، نهراسيدند و انبوهىِ دشمن و سلاح و تجهيزات آنان در عزم راسخ آنان براى دفاع خللى ايجاد نكرد.

حضرت امام خمينى (ره) در طول دفاع مقدّس بارها بر اين نكته تأكيد ورزيد كه يكى از عوامل اصلى در پيروزى رزمندگان اسلام، صداقت و اخلاص آنان است. ايشان معتقد بود كه رزمندگان براى خدا و نصرت دين