اگر خدا شما را يارى كند، هيچ‌كس بر شما غالب نخواهد شد و اگر دست از يارى شما بردارد، چه‌كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكّل كنند. [1]

قرآن كريم همچنين سيماى رزمندگان متوكّل را اين‌گونه ترسيم مى‌كند:

همان كسانى كه [برخى از] مردم به ايشان گفتند: مردمان براى [جنگ با] شما گرد آمده‌اند، پس از آن بترسيد. و [لى اين سخن] بر ايمانشان افزود و گفتند: خدا ما را بس است و نيكو حمايتگرى است. [2]

چهار-شوق جهاد: از ارزش‌هاى اخلاقى كه قرآن كريم براى مؤمنان رزمنده برمى‌شمارد، شوق جهاد در راه خدا است؛ مؤمنانى كه اگر نمى‌توانستند در صحنۀ نبرد حضور پيدا كنند، سخت غمگين مى‌شدند و اشك از ديدگانشان جارى مى‌گشت:

و [نيز] گناهى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند تا سوارشان كنى [و] گفتى: چيزى پيدا نمى‌كنم تا بر آن سوارتان كنم، برگشتند و در اثر اندوه، از چشمانشان اشك فرو مى‌ريخت كه [چرا] چيزى نمى‌يابند تا [در راه جهاد] خرج كنند. [3]

پنج-اخلاص: جهاد و دفاع در قرآن كريم، با قيد «فى سبيل‌اللّه» همراه است و رزمندگان و مجاهدان از آن‌رو مورد تمجيد قرار مى‌گيرند و به آنان وعدۀ پاداش اخروى داده مى‌شود كه در راه خدا مى‌جنگند. [4]