شما برادران عزيز عرض مى‌كنيم و توجه و تذكر مى‌دهيم و آن عبارت از اعتناى به ايثارگران در كارها و بخش‌هاى مختلف و سپردن مسئوليت‌هاى گوناگون كشور به آنهاست.حقيقتاً اين امنيتى كه امروز كشور ما دارد و بخش‌هاى مختلف مى‌توانند با استفاده از اين امنيت كار و برنامه‌ريزى و ابتكار كنند،كشور را بسازند،براى كشور و براى خودشان افتخارات به وجود بياورند،ناشى از تلاش ايثارگران و همين جوانانى است كه به ميدان‌هاى نبرد با دشمن رفتند.

گاهى نق‌هايى كه مثلاً چرا در دانشگاه،چرا در وزارتخانه‌ها،چرا در فلان جا،به خانواده‌هاى شهدا يا به ايثارگران يا به بسيجى‌ها،امتياز مى‌دهند؛به اين‌ها،اعتنايى نكنيد.آن چه به عنوان امتياز-كه بحمداللّه امروز قانونى هم است-به اين‌ها داده مى‌شود،زيادتر از آنچه كه آنها مستحقش هستند،نيست؛بلكه در مقابل آنچه دستاورد تلاش آنها است،واقعاً به مراتب كم‌تر هم هست!» [1]

10.ايجاد و تقويت روحيه معنوى

از راهكارهاى اساسى در انتقال ارزشهاى سال‌هاى دفاع مقدس،ايجاد و تقويت روحيۀ معنوى در نسل‌هاى جديد است.بديهى است كه بنابر روحيه و جهان‌بينى مادى،ترك لذت‌گرايى و ماده‌پرستى و پذيرفتن ارزش‌هاى انسانى بى‌معنا است.آن كس كه از معنويت بهره برده است مى‌داند كه تا انسان از قيد هواپرستى آزاد نگردد،طفل جانش از طبيعت و لذايذ مادى آزاد نخواهد شد و تا زخارف مادى از حالت هدف خارج نشده،نقش وسيله را نپذيرد،سرزمين دل‌ها براى رشد و شكوفايى انديشه‌هاى تابناك و احساسات معنوى و عواطف ملكوتى مهيّا نمى‌گردد.

مولاى زاهدان،امير مؤمنان على(ع) مى‌فرمايد: «ما لِعَلِىٍّ وَ لِنَعيمٍ يَفنىٰ وَ لَذّةٍ لا تَبقىٰ» [2]؛على را با نعمت و لذت ناپايدار چه كار؟ تا انسان على‌گونه تربيت نشود،و ريشۀ هواهاى مادى و لذايذ دنيوى را از سرزمين وجودش برنياورد،پذيراى ارزش‌هاى الهى نخواهد شد. [3]