اين نيز بدان دليل است كه نبود يا غفلت از ارزش‌ها موجب سردرگمى و توقف رفتارهاى فردى و جمعى خواهد شد.اساساً ناديده گرفتن ارزش‌ها پى‌آمدهاى ناگوارى دارد و ناگوارترين صورت ناديده گرفتن ارزشها،آن‌گاه است كه ارزش‌هاى حاكم بر جامعه همانند ارزش‌هاى دفاع مقدس،ارزش‌هاى الهى باشند.

با ناديده گرفتن اين نوع ارزش‌ها،نه تنها سلامت مادى فرد و جامعه بلكه سلامت معنوى نيز از ميان مى‌رود و طبعاً ظهور كمالات انسانى نيز از جامعه رخت برمى‌بندد. [1]

1.ويژگى‌هاى ارزش‌هاى الهى و دينى

بيان اين نكته بايسته است كه ارزش‌هاى دينى منشأ وحيانى داشته و با ارزش‌هاى اجتماعى متفاوت‌اند،اما اين بدان معنا نيست كه اين ارزش‌ها به لحاظ مقبوليت نمى‌توانند صفت اجتماعى را به دست آورند.به سخن ديگر،دينى بودن ارزش‌ها به معناى ناتوانى آنها در اجتماعى شدن نيست؛زيرا چه بسا ارزش‌هاى دينى كه پذيرش همگانى دارند و اجتماعى نيز هستند،مانند حجاب اسلامى كه پس از پيروزى انقلاب اسلامى،در جامعه ايران فراگير شد.

بنابراين،دينى بودن ارزش منافاتى با اجتماعى شدن آن ندارد.با توجه به اين نكته مى‌توان ويژگى‌هاى ارزش‌هاى الهى و دينى را به قرار زير برشمرد:

1-1.ثبات و دوام: سعادت و كمال مطلوب انسان در گرو زندگى جمعى است.اما هر زندگى جمعى نمى‌تواند انسان را به كمال مطلوب و سعادت راهنمايى كند.جامعه‌اى مى‌تواند ضامن سعادت آدمى باشد كه از هويتى ثابت و ماندگار برخوردار باشد.ثبات و قوام جامعه وابسته به ثبات ارزش‌هايى است كه بر آن جامعه حاكم‌اند.از اين رو،ارزش‌هاى حاكم بايد از ثبات و دوام برخوردار باشند تا بتوانند در هر زمان و مكانى راهنماى رفتارهاى فردى و اجتماعى افراد باشند،چنين ويژگى‌اى را تنها مى‌توان در ارزش‌هاى دينى جست و جو كرد.زيرا ارزش‌هاى دينى ناشى از وحى الهى‌اند،و از علم نامحدود خداوند سرچشمه مى‌گيرند.و خداى دانا از استعدادها و نيازهاى بشر آگاه است و مى‌داند كه انسان براى رسيدن به مقصد