دو. كنوانسيون علامت‌گذارى مواد انفجارى پلاستيكى به منظور تشخيص آنها. اين كنوانسيون كه توسط سازمان بين‌المللى هواپيمايى كشورى در اول مارس 1991 تهيه و تنظيم شد واكنش حقوقى مستقيم جامعۀ بين‌المللى به انفجار پروار شمارۀ 103 پان امريكن بر فراز لاكربى اسكاتلند در دسامبر 1988 بود. هدف از اين كنوانسيون، منع (نه مجازات) استفاده از بمب‌هاى پلاستيكى براى اقدامات تروريستى است. اين كنوانسيون، دولت‌هاى عضو را ملزم مى‌سازد كه اقدامات ضرورى و مؤثر را براى ممنوع كردن و جلوگيرى از ساخت مواد انفجارى علامت‌گذارى نشده در قلمرو خود و نيز وارد ساختن يا خارج كردن آن بمب‌ها از سرزمين‌شان انجام دهند. [1]

2-2. نگاهى به قطعنامه شماره 1373

مهم‌ترين سند بين‌المللى مقابله با تروريسم قطعنامه شماره 1373 شوراى امنيت سازمان ملل است [2]كه در مورخه 28 سپتامبر 2001 تصويب شده است. اين قطعنامه بر خلاف ساير قطعنامه‌هاى شورا كه موردى و ناظر به مسائل خاصى هست و گاهى مشتمل بر بعضى قواعد عام نيز مى‌گردد، بطور كلى متضمن قواعد عام است.

الف) مقدمه: مقدمه قطعنامه مشتمل بر نكات زير است:

1. تأكيد بر قطعنامه‌هاى 1269 و 1368

2. محكوميت مجدد عمليات 11 سپتامبر

3. محكوميت عمليات تروريستى بين‌المللى و شناسايى آن به عنوان تهديدى عليه صلح و امنيت بين‌المللى