هدف صدام در حمله به كويت ، اشغال آن كشور و الحاق به خاك عراق بود. در مدّت كوتاهى اين كـار انـجـام شـد، ليكن چون تاءمين خاك عراق در مقابل امريكا و غرب ، براى عراق امرى غير ممكن بـود، صـدام را بـا 27 كـشـور روبـه رو كـرد و نـاچـار پـس از تـحـمـل تـلفـات سـنـگين ، عقب نشينى كرد و اين نتيجه اشتباه عراق درانتخاب يك هدف غير منطقى بود.

هدف در جنگهاى اسلامى و غير اسلامى

آنـچـه بـه عـنـوان هـدف در جـنـگـهـاى غـيـر اسـلامـى مـطـرح اسـت عـبـارتـند از:خلع سلاح دشمن ، تحميل اراده بر او، كشتار و نابودى دشمن و تصرف مواضع و سرزمين هاى او به هر قيمتى .

نظريه پردازان اين گروه چنين مى گويند:

((كلوز ويتز)): خلع سلاح و انهدام نيروهاى دشمن بايد پيوسته هدف جنگ باشد. اين هدف هر يك از طرفين متخاصم نيز هست . جنگ براى دستيابى به اين هدف ادامه مى يابد.(15)

((سـان تـزو)): هـدف واقـعـى ، شـكـسـت لشـكـرهـا و تـصرف شهرها با كمترين ميزان تلفات و خسارات مى باشد.(16)

((اگوست كنت )): كشور گشايى ، هدف نهايى از جنگ است . جنگ براى جنگ ، جنگ بر حسب احتياج ، جنگ براى ايجاد نظم .(17)

آيـيـن مقدس اسلام كه تاءمين كننده سعادت جاودانه انسانى است ، براى رسيدن به اهداف متعالى خـود، هـر وسـيـله و روشـى را مـجـاز نـمـى شـمـارد، بـلكـه بـراى نـيـل بـه مـقـصـد، صـراط مـسـتـقـيـمـى قـرار داده كـه انـحـراف از آن مـسـاوى بـا عدول از هدف است .

در جنگ صفّين ، ابتدا معاويه بر آب فرات مسلّط شد و سپاه امام على (ع ) را از دسترسى به آب مـنـع كـرد تا با تشنگى ياران حضرت ، پيروزى را از آن خود كند امّا وقتى امير مؤ منان (ع ) آب فـرات را در كـنـترل سپاه خود درآورد به معاويه پيام فرستاد كه : ما آن رفتارى كه تو با ما كـردى ، بـا تـو نـمـى كـنـيـم ، بـيـايـيـد آب بـرگـيـريـد كـه مـا وشما در بردن آب برابريم .(18)

در اينجا به عنوان نمونه به برخى از اهداف نظامى جنگ هاى صدر اسلام اشاره مى كنيم :

يـك ـ جـنـگ خـنـدق : در ايـن جـنگ ، متفرق ساختن دشمن و احزابى كه كمر به نابودى اسلام بسته بـودنـد، يـكـى از اهـداف مـهـم و اسـاسـى بـود. از ايـن رو پـيـامـبـر اكـرم (ص ) تـوسـط عوامل خود در صفوف لشكريان احزاب اختلاف ايجاد كرد و تشكيلات نظامى آنها را از هم متلاشى ساخت . اين امر به كمك عوامل ديگر باعث شد كه دشمن بدون دستيابى به نتيجه ، فرار را بر قرار ترجيح دهد.(19)

دو ـ غـزوه بـنـى قريظه : اين جنگ كه ساعاتى پس از غزوه خندق صورت گرفت ، هدفش انهدام نـيـروى دشمن بود، به همين جهت ، رسول گرامى (ص ) حكميت سعدبن معاذ مبنى بر كشتن مردان و اسـارت زنـان و فـرزنـدان و تـقـسـيـم امـوال آنـان را پـذيـرفـت و طـبـق آن عمل كرد.(20)

سـه ـ جـنـگ جمل : در اين پيكار، هدف امير مؤ منان متفرق ساختن نيروى دشمن بود كه با پى شدن شـتـر عـايـشـه و مـتـلاشى شدن مركزيت سپاه دشمن اين امر محقق گرديد. سپس جارچى آن حضرت اعـلام كرد: فراريها را تعقيب نكنيد، زخميهاى دشمن را نكشيد، پشيمان شدگان را مورد توبيخ و سرزنش قرار ندهيد، اگر كسى از افراد دشمن ، سلاح خود را به زمين گذاشت و تسليم شد، در امان است . حضرت على (ع ) پس از اين اعلام ، تمام افراد سپاه دشمن را اعم از سياه وسفيد امان داد و فرمود: كسى حق تعرّض به آنان را ندارد.(21)

چـهار ـ جنگ صفين : در اين نبرد، انهدام كامل نيروى دشمن به عنوان هدف اصلى تعقيب مى شد چون مـركـز تـوطـئه هـمـچـنان ثابت و معاويه ـ فرمانده دشمن ـ پابرجا بود و پيوسته نيروهايش را عـليـه امـام على بسيج مى كرد. از اين رو آن حضرت دستور داده بود همه را از دم تيغ بگذرانند، چه در ميدان نبرد بجنگد و چه پا به فرار گذاشته يا مجروح شده باشد.(22)