ندادند. امّا دو جاىِ ديگر غير از موردِ پسران خودش، دارد كه خودش را انداخت روى جسدِ شهيد. يكى همينجاست كه آمد بالاىِ سر علىاكبر و بىاختيار خودش را روى بدن علىاكبر انداخت. يكى هم عصر عاشوراست «گريه رهبرى». آن وقتى كه خودش را روى بدن برادرش حسين (ع) انداخت، «گريه شديد حضّار و رهبرى» صدايش بلند شد: يا رَسولَ اللّه! هذا حُسَيْنك مُرَمَّلٌ بِالدّماء.