1- آسيبشناسى مجالس عزادارى رضا بابايى چكيده آنچه پيش روى خواننده گرامى است، طرح و شرح مختصر آسيبهاى عزادارى است. متأسفانه، شمار آفات وارده بر مجالس عزادارى، اندك نيست. از اين رو در اين نوشتار، پس از توضيح مختصرى درباره حكمت سوگ و سابقه و فوايد آن، برخى از مهمترين آسيبها را نام بردهايم كه عبارتاند از: 1. ناهمخوانى با روح نهضت حسينى؛ 2. تحريف و انحراف؛ 3. غلو؛ 4. مداح محورى و سكوت عالمان؛ 5. سوء استفادههاى مالى. نيز در بخش «آسيبهاى ديگر» سيزده آفت را فهرستوار ياد كردهايم؛ مانند «اكتفا به مداحى و كاستن از برنامههاى محتوايى»، «استفاده از الحان و نغمههاى مبتذل يا هر آهنگى كه ترانههاى مشهور را براى شنونده تداعى مىكند»، «استفاده از دلايل سست براى اثبات حقايق استوار»، «استفاده از تعابير خوار كننده و ترحمانگيز»، «افراط در شاعرانگى»، «طولانى شدن برنامهها تا دير وقت»، «آسيب رساندن به بدن با قمه يا هر وسيله ديگر»، «مريدسازى»، «غلبه بُعد عاطفى و رثايى بر بُعد عقيدتى و حماسى عاشورا»، «استفاده از اشعار و نواهايى كه در شأن عزادارى نيست». در پايان نيز يادآورى شده است كه مبارزه با آفات عزادارى نياز به عزم همگانى، به ويژه حضور عالمان و فرهيختگان در اين ميدان سرنوشتساز دارد. كليد واژه: امام حسين (ع)، عاشورا، عزادارى، آسيبشناسى، هدفشناسى قيام عاشورا. پيش گفتار واقعه غمبار عاشورا، بى هيچ شك و ترديدى، زخمىترين قطعه تاريخ شيعه و اسلام است؛ دست كم به دو جهت: نخست به دليل حوادث تلخ و نامكررى كه در اين روز شگفت رخ داد، و ديگر مواجهه و معامله پسينيان با آن. مىسزد كه باور كنيم اين روز بزرگ را قدر ندانستيم و از چشمه جوشانِ آن، كام دين عقل و روح و انديشه خويش را- آنسان كه بايد و شايد- سيراب نكرديم. عاشورا، يك اتفاق نبود؛ فرهنگنامه حماسه و جوانمردى بود. موضوع قيام كربلا، حسين (ع) است و او خود مىگفت: لَكُمْ بىّ اسوه. «1» اگر حسين (ع) فى الواقع براى ما اسوه بود و ما به او تأسى مىكرديم، اكنون سرنوشتى ديگر داشتيم و در نقطهاى ديگر ايستاده