آدَمِ بْنِ مُحَمّدِ قَلانِسيِ بَلْخي، مُحدّث سدة 3ق/9م. در بلخ زاده شده است. شهرت قلانسي او از آن روست كه مدتي به فروش قَلَنْسُوَه (نوعي كلاه) اشتغال داشته است. وي به تفويض متهم بوده و از احمد بن يونس نَسَوي، علي بن حسن بن هارون دقّاق، علي بن محمد قمي و محمد بن شاذان بن نعيم نقل حديث كرده است. مشهورترين مُحدّثي كه از او حديث شنيده، محمد بن مسعود عيّاشي (ه‌ م) است. كَشّي برخي روايات او را آورده، اما طوسي اين روايات را ضعيف شمرده است.

مآخذ: امين محسن، اعيان الشيعه، بيروت، دارالتعارف، 1403ق، 2/76ق؛ خويي، ابوالقاسم، معجم رجال الحديث، بيروت، دارالزهراء، 1983م، 1/123ـ164؛ طوسي، محمد بن حسن، اختيار معرفه الرجال، به كوشش حسن مصطفوي، دانشگاه مشهد، 1348ش، ص 18، 19، 192، 487، 496، 533.
محمدعلي مولوي