نقل شده كه جهضمی در مجلس متوكل عباسی (حك: 232ـ 247) حدیثی را از پیامبر اكرم صلی اللّهعلیهوآلهوسلم در باره ارزش و اجر دوستی خاندان خود روایت كرد. بر این اساس، متوكل به گمان شیعه بودن جهضمی وی را به هزار ضربه شلاق محكوم كرد، اما با وساطت برخی افراد و شهادت ایشان بر اهلسنّت بودن وی، گذشت كرد (رجوع کنید به خطیب بغدادی، ج 15، ص390). جهضمی در 250 وفات یافت. به نوشته خطیب بغدادی (ج 15، ص 392) پس از آنكه حاكم بصره به جهضمی ابلاغ كرد كه مستعین باللّه (حك: 248ـ252) به او منصب قضای بصره را داده است، جهضمی مرگ خود را از خدا درخواست كرد، سپس به خواب رفت و در همان حال درگذشت. فرزند وی، ابوالحسن علیبن نصر، نیز همنام و هم كنیه جدّش بود و به جهضمی صغیر مشهور است (مزّی، ج 13، ص 414). وی نیز از محدّثان بنام بوده و از كسانی چون طیالسی و ضحاكبن مَخْلَد روایت كرده است (همان، ج13، ص414ـ415). از او محدّثانی چون، مسلم، ابوداوود سجستانی و ترمذی حدیث نقل كردهاند (همان، ج 13، ص 415). بر وثاقت وی در منابع رجالی اهل سنّت تأكید شده است (رجوع کنید به همان، همانجا). جهضمی صغیر در شعبان 250 ــ به نوشته ذهبی (ج 12، ص 139) چهار ماه بعد از وفات پدرش ــ درگذشت.