بهرامشاه ، الملک الامجدبن فرخ شاه بن شاهانشاه بن ایوب ، نوة برادر صلاح الدین . با مرگ پدرش در 578، صلاح الدین امارت بَعْلْبَک * را به او داد (عمادالدین کاتب ، گ 36ر، که ابوشامه ، ص 33ـ34 نیز از او پیروی کرده است ) و پس از مرگ صلاح الدین و تقسیم شدن قلمرو ایوبی ، بهرامشاه بعلبک را حفظ کرد و از آن پس ظاهراً همواره دست نشاندة وفادار امیرانِ ایوبی حاکم بر دمشق بوده است (ابن واصل ، ذیل سالهای 599، 603، 606، 618، 623). وی در پایان حیات خود با رقبایی روبرو شد که الملک العزیز عثمان ، امیر بانیاس * و پسر الملک العادل ، از آنان حمایت می کرد. در برابر آنان ، الناصر داوود، صاحب دمشق ، به پشتیبانی از بهرامشاه برخاست ، اما چون الملک الکامل و الملک الاشرف برای بیرون آوردن دمشق از دست داوود، اختلافات خود را کنار گذاشتند، بهرامشاه قربانی شد. الاشرف ، پس از ده ماه محاصره ، سرانجام بعلبک را به قلمرو خود افزود و بهرامشاه به دمشق رفت (626) و سال بعد به دست غلامی که از او کینه ای در دل داشت کشته شد (همان ، ذیل سالهای 625ـ627؛ سبط ابن جوزی ، ص 441).

بهرامشاه در میان معاصرانش کمتر به امیری و بیشتر به عنوان برجسته ترین ادیب دودمان ایوبی شناخته می شد. او مجلس کوچکی از ادبا تشکیل داده بود و خود دیوان شعری داشت که موجود است اما هنوز چاپ نشده است (رِکابی ، ص 221 و پانویس 3).

---

منابع :
(1) ابن واصل ، مُفرَّج الکروب فی اخبار بنی ایوب ، قاهره 1953ـ1972؛
(2) ابوشامه ، کتاب الروضتین فی اخبارالدولتین ، چاپ ابوالسعود، قاهره 1287ـ1288/1870ـ1871؛
(3) سبط ابن جوزی ، مرآة الزمان ، چاپ جوت ؛
(4) عمادالدین کاتب ، البرق الشامی ، نسخة خطی کتابخانة بودلیان ، ش 425 Marsh ؛


(5) J. Rikabi, La poإsie profane sons les Ayyubides.

نیز

(6) EI 2 , s.v. "Ayyu ¦bids" (by Cl. Cahen);
(7) H. Gottschalk, A l-Malik al-Ka ¦mil , 111, 129-130, with notes.

/ کلود کاهن ( د. اسلام ) /