بَنوحَسّان ، شاخه ای از قبیلة کِندِه * در جنوب عربستان . بنوحسّان در حَضْرَموت می زیستند و نسب آنان به حسّان بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثَوربن مُرتِع بن کِنده می رسد. یکی از افراد این خاندان ، عبدالرحمان بن علی بن (با)حَسّان الحَضرمی (750ـ 818)، صاحب کتاب تاریخ ابن حسّان یا تاریخ البهاء است که عبدالله بن احمد بامَخْرَمه (833 ـ930) و پسرش ، الطیّب (870 ـ947) در کتاب رجال خود، قِلاَ دَة النَحر از اثر او بهره برده اند. نسخه ای از تاریخ ابن حسّان * در کتابخانة بودلیان موجود است . سَقّاف از سایر آثار او نام برده است که ظاهراً از میان رفته اند.

قَلقَشَندی (ص 216) از بنوحسّان دیگری یاد کرده است که به عُذْرَة بن زیداللات ، شاخه ای از قبیلة کَلب ، منسوب اند.

ابن حائک در اِکلیل ، از دیگر اعضای این خاندان ، همراه با تبارنامة آل حسّان ذی الشَعبَین نام برده است (نسخة خطی برلین ، ج 2، گ 158 پ ، 159 ر).

---

منابع :
(1) ابن حائک ، کتاب الاکلیل ، نسخة خطی برلین ؛
(2) چاپ اسکار لوفگرن ، در tabih § Sدdarabisches Mus ، اوپسالا 1953، ص 19؛
(3) عبدالله بن محمد سقّاف ، تاریخ الشعراء الحضرمیین ، ج 1، قاهره 1353، ص 74ـ76؛
(4) محمدامین سویدی ، سبائک الذهب فی معرفة قبائل العرب ، نجف 1345، ص 53؛
(5) ( احمدبن علی قلقشندی ، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب ، بیروت 1405/1984 ) ؛


(6) O. Lخfgren,"غber Abu ¦ Mah ¤ rama's K ¤ ila ¦ dat al-nah ¤ r", MO , XXV (1931), 120-139;
(7) R. B. Serjeant, "Materials for South Arabian history", BSO[A]S , XIII (1950), 299;
(8) idem, The Portuguese off the South Arabian coast , Oxford 1963, 53;
(9) idem, The Saiyids of H ¤ ad ¤ ramawt , London 1957, II.

/ لوفگرن ( د. اسلام ) /