بُلبل ، اشرف دیری (1093 ـ 1189)، شاعر فارسی گوی کشمیر. او سرایندة رضانامه ، نخستین روایت منظوم شهادت ( امام حسن و ) امام حسین علیهماالسلام است که در کشمیر سروده شده است (نسخة خطی کتابخانة پژوهشی سِرینگر). رضانامه ( مثنوی ده هزار بیتی و ) بخشی از یک خمسه است که چهار بخش دیگر آن ، یعنی ارزن تِه هیمَل (داستان عاشقانة محلی هندو)، هشت تمهید ، مهرو ماه ، و هشت اسرار مفقود شده است . ( تعدادی از ابیات رضانامه در پارسی سرایان کشمیر (تیکو، 1342 ش ، ص 112ـ 120) ذکر شده است . ) بلبل در شعر خود از زاهدان محلی ستایش می کند و شیعه و سنّی را به متوقف ساختن رقابتهای میان خود فرامی خواند. صور خیال او بیشتر برگرفته ازطبیعت است و گهگاه ، در قیاس با استعاره های قدیمی ، نکات ظریفی دارد.

---

منابع :
(1) ( گرداری لعل تیکو، برگزیدة از پارسی سرایان کشمیر ، تهران 1342 ش ؛
(2) حسام الدین راشدی ، تذکرة شعرای کشمیر ، چاپ دوم ، لاهور 1983، ج 1، ص 135 ) ؛
(3) م . ا. رفیقی ، تعمیر ، سرینگر، ژانویه ـ فوریة 1961 (شرح احوال بلبل )؛


G. L. Tiku, Persian poety in Kashmir: 1339-1846 , Berkeley, Los Angeles, and London, 1971, 171-178.

/ گرداری لعل تیکو ( ایرانیکا ) /