بَرَقی ، خواجه عبداللّه ، نخستین کس از میان جانشینان منصوبِ خواجه یوسف همدانی * (متوفی 555) برای تعهّد مرجعیّت روحانی پس از او. به قولی در خوارزم زاده شد و در اوان جوانی در بخارا به حلقة خواجه یوسف همدانی پیوست . هر چند، به روایتی دیگر، پدر جدّش بود که از خوارزم به بخارا آمد و در آنجا خاندان محترمی از فقهای حنفی را بنیان گذاشت . نام برقی را یا منسوب به بَرَق دانسته اند که شهری بود در شمال گُرگانْج و نزدیک به آن ، یا از صورت معرَّب بره مشتق شمرده اند، با این فرض که نیاکان خواجه عبداللّه چوپان بوده اند. او در آرامگاهی بر روی تپة شارستان بخارا و نزدیک به ابوبکر کَلاباذی صاحب کتاب التَعرُّف مدفون است . با اینهمه ، در قرن نهم محلّ دقیق گور او مشخّص نبود. برقی ظاهراً کسی را به جانشینی خود بر نگزید و دو جانشین دیگر همدانی ، خواجه احمد یَسَوی * و خواجه عبدالخالق غُجْدُوانی * ، سلسلة صوفیان آسیای مرکزی را، که خواجه یوسف بنیان نهاده بود، استمرار بخشیدند.

---

منابع :
(1) ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب ، چاپ مصطفی عبدالواحد، قاهره 1971، ج 1، ص 158؛
(2) عبدالرحمن بن احمد جامی ، نفحات الانس من حضرات القدس ، چاپ مهدی توحیدی پور، تهران ( تاریخ مقدمه 1336 ش ) ، ص 377؛
(3) غلام سرور لاهوری ، خزینة الاصفیاء ، لکهنو 1320/1902، ج 1، ص 531؛
(4) فخرالدین علی صفی ، رشحات عین الحیات ، تاشکند 1329/1911، ص 7؛
(5) احمدبن محمود معین الفقراء، تاریخ ملازاده در ذکر مزارات بخارا ، چاپ احمد گلچین معانی ، تهران 1339 ش ، ص 66.

/ ح . الگار /