{ غَيْرِ اُوْلِى الاِرْبَةِ }به كار رفته است(1)و فقيهان به مناسبت از آن در باب نكاح ياد كرده‌اند.

قرآن كريم هنگامى كه به زنان امر مى‌كند خود را بپوشانند و زينت خويش را براى نامحرمان آشكار نكنند، تعدادى از مردان از جمله «غير اولى الاربه» را استثنا مى‌كند؛ يعنى واجب نيست زن زينت خود را از آنان بپوشاند؛ امّا در مراد از «غير اولى الاربه» اختلاف است.برخى، مراد از آن را پيرمردى دانسته‌اند كه به دليل پيرى زياد، مشتاق ازدواج نيست. برخى، آن را به مرد ابله و احمق كه از امور زنان چيزى نمى‌داند و برخى به امور ديگر تفسير كرده‌اند. به هر حال، براى زن واجب نيست بيش از صورت و دستانش ـ مانند موى سر يا مقدارى از ساق پا يا دست ـ را از «غير اولى الاربه» بپوشاند؛ يعنى مقدارى كه زن به طور متعارف از محارم خود جز شوهر نمى‌پوشاند.(2)

اهاب

اِهاب: پوست دباغى نشده/ پوست(1)(--> پوست).

اهاله

اِهاله: ريختن خاك و ريگ.

از آن به مناسبت در باب طهارت سخن رفته است.

مستحب است هنگامى كه ميّت را درون قبر گذاشتند، حاضران ـ جز خويشاوندان ميّت ـ با پشت دست سه بار خاك بر روى وى بريزند.(1)خاك ريختن روى مرده توسط خويشاوندان او مكروه است؛ چرا كه موجب قساوت قلب مى‌گردد.(2)

گفتن كلمه استرجاع( --> استرجاع)و خواندن دعاهاى وارد شده هنگام اهاله مستحب است.(3)

اهانت

اهانت [= توهين ]: خوار شمردن.

• (1)وسائل الشيعة 3/ 189 ؛ جواهر الكلام 4/ 310 ؛ العروة الوثقى 1/ 442
• (1)النهاية (ابن اثير) و مجمع البحرين/ واژه «اهب» ؛ مسائل الناصريات/ 102 .
• (1)
• (2)جواهر الكلام 4/ 334 ؛ العروة الوثقى 1/ 446
• (2)جواهر الكلام 29/ 94 ـ 96 .
• (3)جواهر الكلام 4/ 310 ـ 311 ؛ العروة الوثقى 1/ 440 .