آميزش با دخول به مقدار ختنه گاه محقق مى‌شود. بنابر اين، تمامى احكام مترتّب بر آن از قبيل استقرار همه مهر(5)(-->مهر)و عدّه(6)(--> عدّه)بر التقاى ختنانين جارى است.

(--> آميزش)

اِلتقاط --> لُقَطه

التماس --> طلب

التواء

اِ لتِواء: سستى و كوتاهى در پرداخت بدهى/ كژى و انحراف.

التواء به معناى نخست در باب قرض و دين به كار رفته است.

اگر زمان پرداخت دين رسيده باشد، بر مديون واجب است تمام سعى خود را در پرداخت آن به كار گيرد و اگر طلبكار دين را مطالبه كند و مديون امكان پرداخت داشته باشد، امّا سستى ورزد و پرداخت را به تأخير اندازد، معصيت كرده است(1)( --> دين).

التواء به معناى دوم در باب صلات، بحث انحراف از قبله به كار رفته است(-->استقبال).

الثغ

اَلثَغ: كسى كه حرفى رابه جاى حرفى ديگر تلفّظ مى‌كند/ تلفّظ كننده «ر» به جاى «غ» يا «ل» و «س» به جاى «ث» و مانند آن.

اَرَتّ نيز به معناى الثغ به كار رفته است. الثغ به معناى نخست، عام و به معناى دوم، خاص است و از آن به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.

به قول مشهور، امامت الثغ به هر دو معنا براى غير الثغ جايز نيست.(1)

(--> اَرَتّ)

الحاح

اِلحاح: اصرار و پافشارى درخواستن چيزى.

به‌مناسبت‌درباب‌صلات‌وحج‌آمده‌است.

• (1)منتهى المطلب 1/ 372 ؛ الحدائق الناضرة 11/ 194 ـ 195 ؛ جواهر الكلام 13/ 342 ـ 343 .
• (1)مجمع الفائدة 9/ 113 .
• (5)31/ 75 ـ 76
• (6)32/ 212 .