3. كسى كه اذان و اقامه ديگرى را حكايت كرده يا شنيده است.(12)

در اينكه سقوط در موارد ياد شده به نحو عزيمت است يا رخصت، اختلاف است.(13)

حكايت اذان:حكايت اذان، يعنى بازگو كردن هر جمله از آن همراه مؤذّن، مستحب است.(14)

ترجيع در اذان:در مفهوم و حكم آن اختلاف است. برخى آن را به دو بار تكرار شهادتين، افزون بر دو بار نخست؛ بعضى ديگر به تكرار هر جمله از اذان، افزون بر آنچه در شرع معيّن شده و گروه سوم به تكرار شهادتين با صداى بلند پس از اداى آن به طور آهسته، تعريف كرده‌اند. در حكم آن نيز از حيث كراهت و حرمت، اختلاف است؛ هرچند حرمت آن، در صورت گفتن به قصد مشروعيّت، اختلافى نيست.(15)

تثويب در اذان:گفتن جمله«الصَّلاةُ خَيْرٌ مِنَ النَّوْمِ»به جاى جمله«حَىَّ عَلَى خَيْرِ العَمَل»است كه مخالفان در اذان دوم نماز صبح مى‌گويند. جمله ياد شده، بدعت و گفتن آن به قصد مشروعيّت حرام و بدون قصد آن، حرمتش اختلافى است(16)( --> تثويب).

گرفتن مزد بر اذان:به قول مشهور، گرفتن مزد بر اذان حرام است، ليكن پرداخت حقوق از بيت المال به اذان گو جايز است(17)( --> ارتزاق).

( --> اذان اعلام)(--> اذان سوم)(--> مؤذّن)

اذان اعلام

اذان اِعلام: گفتن اذان به منظور اعلام دخول وقت نماز.

از آن در باب صلات سخن رفته است.

حكم:اذان اعلام مستحب است. در اينكه موضوع له (معناى) اذان يك چيز

• (12)العروة الوثقى 1/ 606
• (13)مستمسك العروة 5/ 572 ـ 573
• (14)جواهر الكلام 9/ 121
• (15)110 ـ 111
• (16)112 ـ 114
• (17)71 ـ 72 .