ح‌ى‌ض

مَحيض: (بقره/ 222.)[*]

به معنى «حيض» و آن «بيرون آمدن خون از زن، ماهى يك‌مرتبه به مدت چند روز» كه آن را «عادت» و «قاعده» و «قاعدگى» و «بى‌نمازى» هم مى‌گويند.

به مكان حيض و وقت حيض نيز «محيض» گفته شده است.

تفسير نمونه «محيض» را مصدر ميمى مى‌داند و مى‌گويد در اين آيه به معنى «حيض» آمده است.

«اى پيغمبر! از تو دربارۀ (خون) حيض سؤال مى‌كنند...»(وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ اَلْمَحِيضِ‌...).

در پاسخ بگو:

«چيز زيانبار و آلوده‌اى است، لذا در حالت (هنگام) قاعدگى، از زنان كناره‌گيرى كنيد»(قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا اَلنِّسٰاءَ فِي اَلْمَحِيضِ‌...).

قاموس قرآن مى‌نويسد:

بهتر است محيض اوّل را در آيه به معنى «خون حيض» و محيض دوم را «زمان حيض» بگيريم.

در حقيقت، جملۀ مذكور فلسفۀ حكم اجتناب از آميزش جنسى با زنان را در حالت قاعدگى بيان مى‌كند، زيرا آميزش جنسى با زنان در چنين حالتى علاوه بر اين كه تنفرآور است زيانهاى بسيار به بار مى‌آورد كه طب امروز نيز آن را اثبات كرده است، از جمله احتمال عقيم شدن مرد و زن، و ايجاد يك محيط مساعد براى پرورش ميكرب بيماريهاى آميزشى و غير اينها... (ج 92/2 و مآخذ ذكر شده)

[*]وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ اَلْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا اَلنِّسٰاءَ فِي اَلْمَحِيضِ‌...بقره/ 222.