مفردش
«جراده» به معنى «ملخ» است. در وجه تسميه اين واژه به اين نام گفته شده كه زمين را
از نبات، مجرد و برهنه مىكند و «راغب» در مفردات گفته است: أرض مجرودة يعنى زمينى
كه تمام گياهش خورده شده، خالى و برهنه از گياه است[**](مجروده يعنى ملخ خورده).
آيۀ
مورد بحث بيانگر مرحلۀ ديگرى از مجازاتهاى سخت و شديد قوم فرعون است كه
خداوند آنها را به بلاهاى پىدرپى و كوبنده كه به طور متناوب نازل مىشد، گرفتار
ساخت تا شايد دست از لجاجت خويش بردارند و از خواب غفلت بيدار شوند، اما متأسفانه
اين گرفتاريها اثرى نبخشيد و باز هم از خواب بيدار نشدند. از جمله بالهايى كه
خداوند بر زراعتها و درختان آنها مسلط ساخت، «ملخ» بود. در روايات وارد شده است،
آنچنان ملخ به جان درختان و زراعتهايشان افتاد كه همه را از شاخ و برگ خالى كرد،
حتى بدن آنها را نيز آزار مىداد، آنچنان كه داد و فريادشان بلند شده بود (ج
321/6.)
[*]فَأَرْسَلْنٰا عَلَيْهِمُ اَلطُّوفٰانَ وَ
اَلْجَرٰادَ وَ اَلْقُمَّلَ وَ اَلضَّفٰادِعَ وَ اَلدَّمَ
آيٰاتٍ مُفَصَّلاٰتٍ...«سپس (بلاها را پشت سر هم بر آنها نازل
كرديم) طوفان و «ملخ» و آفت گياهى و قورباغهها و خون را كه نشانههايى از هم جدا
بودند بر آنها فرستاديم...» اعراف/ 133.