اسم الکتاب : شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه المؤلف : شریعتمداری، جعفر الجزء : 1 صفحة : 291
و
يعتبرون بقصصه، و يأتمرون باوامره، و ينتهون بنواهيه، ما هو و اللّه حفظ آياته و
درس حروفه، و تلاوة سوره و درس اعشاره و اخماسه حفظوا حروفه، و اضاعوا حدوده، و
انّما هو تدبّر آياته و العمل باركانه، قال اللّه تعالى كتاب انزلناه اليك مبارك
ليدبّروا آياته منظور اين است كه آيات آن را با دقت بخوانند و حقايق آن را درك
كنند و به احكام آن عمل كنند، به وعدههاى آن اميدوار و از وعيدهاى آن ترسان
باشند، از داستانهاى آن عبرت گيرند، به اوامرش گردن نهند و نواهى آن را بپذيرند،
به خدا سوگند منظور حفظ كردن آيات و خواندن حروف و تلاوت سورهها و ياد گرفتن
اعشار و اخماس[1]آن
نيست، آنها حروف قرآن را حفظ كردند اما حدود آن را ضايع ساختند، منظور تنها اين
است كه در آيات قرآن بينديشند و به احكامش عمل كنند، چنان كه خداوند مىفرمايد:
«اين كتابى است پربركت كه ما بر تو نازل كرديم تا در آياتش تدبر كنند[2]». (ج 431/1-432.)
اين
واژه از «تلاوت» گرفته شده و جمع «تالى» است و به معنى گروههايى است كه اقدام به
تلاوت چيزى مىكنند.
قابل
توجه اين كه به گفتۀ بعضى از ارباب لغت جمع «تالى»، «تاليات» است و جمع
«تالية»، «توالى»، و «تاليات» اشاره به تمام فرشتگان و جماعتهايى از مؤمنان است كه
آيات الهى و ذكر خدا را پىدرپى تلاوت مىكنند. (ج 9/19 و 10.)