حضرت آدم عليه السلام

خداوند براى آگاه ساختن فرشتگان، از مشيّت خويش به ايشان فرمود كه در زمين خليفه‌اى ايجاد خواهد كرد و در پاسخ استعلام فرشتگان فرمود: آنچه من مى‌دانم شماى نمى‌دانيد و لذا انسان را از خاك به دست خويش بيافريد و پس از آنكه گِل آدم سرشته شد، خداوند در روح او دميد و به وى بهترين صورت را بخشيد و او را از نام و حقيقت موجودات آگاه ساخت و چون فرشتگان به مزيت آدمى پى بردند به امر حق و به منظور تعظيم آدم به سجده درافتادند، فقط ابليس تكبر ورزيد كه به كيفر آن مردود درگاه شد ولى آدم با همسر خود حوّا ساكن بهشت گرديد.

خوردن تمام محصولات بهشتى براى ايشان مباح بود فقط از نزديك شدن به درخت معينى نهى شدند، شيطان به وسوسه آدم و زوجه‌اش پرداخت و چون آدم و حوّا، از ميوه آن درخت چشيدند، عورت ايشان ظاهر گرديد. با كلمات و سخنانى كه از جانب پروردگار به آدم القا شده بود، استغفار كردند و در نتيجه، از ايشان پذيرفته شد و مأمور گرديدند كه به زمين فرود آيند.

در سوره اعراف قصه آدم چنين پايان مى يابد: در زمين زندگى خواهيد كرد و هم در آن خواهيد مُرد و باز از آن بيرون خواهيد آمد. آنگاه خدا فرزندان آدم را