و هر كار بدى كند به زيان خود كرده است پيامبر از زبان مؤمنان مى‌گويد: (رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا) اگر در اثر فراموشى و خطا و اشتباه دچار لغزش شديم تو خود با رحمت وسيعت از لغزش ما در گذر و ما را از كيفر آن رهائى بخش.

يكى ديگر از دعاهاى پيامبر به نمايندگى از مؤمنين در سفر معراجى اين بود كه (رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً؛[1]پروردگارا ما را از تكاليف سنگين كه گاهى موجب تخّلف افراد از اطاعت پروردگار مى‌شود معاف بدار). كه اين دعا هم مستجاب شد لذا پيامبر گاهى مى‌فرمود: (بُعِثْتُ اِلى الشَّريعَةِ السَّهْلَةِ السَّمْحَةِ‌ ؛ من به آئينى مبعوث شده‌ام كه عمل به آن براى همه سهل و آسان است).

البته اين نكته قابل توجه است كه بعضى از تكاليف شاق و سنگينى براى امتهاى پيشين جز و شريعت و در اصلِ آن نبوده بلكه پس از نافرمانيها بعنوان عقوبت و كيفر قرار داده شده. همانطور كه بنى اسرائيل بخاطر نا فرمانيهاى پى در پى از خوردن پاره‌اى از گوشتهاى حلال محروم شدند.[2]

ديگر اينكه پيامبر و مومنان از خداوند تقاضا مى‌كنند، كه آنها را از آزمايشهاى طاقت فرساو مجازاتهاى غير قابل تحمل بركنار دارد. (وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اُعْفُ عَنّا وَ اِغْفِرْ لَنا وَ اِرْحَمْنا؛ گناهان ما را ببخش و اثرش را از ما محوكن و ارحمنا - در دنيا با نعمتهاى خود و در آخرت با عفو و بهشت خودت ما را رحمت كن).

(أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى اَلْقَوْمِ اَلْكافِرِينَ‌)[3]

حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در آخرين قسمت دعاى خود خدا، را بعنوان «مولى» و كسى كه عهده دار سر پرستى و پرورش بندگان است مى‌خواند و از او

[1]- بقره / 286.

[2]- انعام / 146 - نساء / 160.

[3]- بقره / 286.