برداشت. و براى تنبه و تكميل مراحل ايمانى و معنوى يونس وى را مبتلا به سه تاريكى (شب، درياو شكم ماهى) كرد و حضرت در شكم ماهى ذكر معروف يونسى را به زبان جارى كرد و اعتراف به ستم خود در حقِ نفسش نمود و خداوند او را نجات داد.

كه قرآن مى‌فرمايد:

(فَلَوْ لا أَنَّهُ كانَ مِنَ اَلْمُسَبِّحِينَ لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ‌؛[1]و اگر يونس از تسبيح گويان نبود تا روز قيامت كه مردمان بر انگيخته مى‌شوند، در شكم ماهى مى‌ماند.)

خداوند به پيامبر اكرم مى‌فرمايد:

(فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تَكُنْ كَصاحِبِ اَلْحُوتِ إِذْ نادى وَ هُوَ مَكْظُومٌ لَوْ لا أَنْ تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَراءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ اَلصّالِحِينَ‌؛[2]اى پيامبر در امر رسالت شكيبا باش و مانند صاحب ماهى (يونس) نباش كه بانك برآورد در حاليكه از خشم گلو گير بود كه اگر نعمتى از پروردگارش او را در نمى‌يافت، هر آينه به دشت افكنده مى‌شود در حالى كه نكوهيده بود.)

در حقيقت نداى يونس در شكم ماهى و استغاثه وى بدرگاه خداوند او را نجات داد و بعد از امتحانى سخت او را به خشكى آورد. و مجدداً مأموريت يافت سراغ قومش برود كه قبل از نزول عذاب ايمان آوردند و نجات يافتند.[3]

ذكر و تسبيح

آرى تسبيح و ذكر خدا يونس را از تاريكيها نجات داد و بقدرى اين ذكر «لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ اَلظّالِمِينَ‌» اهميت دارد كه در بين عرفا به ذكر يونسى

[1]- صافات / 143-144

[2]- قلم/ 50/49/48.

[3]- يونس / 98.