خويش را براى كسانى كه پرهيزگارى كنند و زكاة دهند و كسانى كه به آيه‌هاى ما ايمان بياورند مقّرر مى‌كنيم).

دعا براى همه

موسى عليه السلام نه تنها براى خود و برادرش تقاضاى نعمت و توفيق اطاعت و بندگى خدا را مى‌نمايد بلكه قوم خود را نيز در اين دعا شركت مى‌كند زيرا حضرت خيرخواه امّت و دلسوز آنها است و دوست دارد گمراهان هدايت شوند و پيروانش كه چند مدتى به بيراهه رفتند و فريب سامرى را خوردند و انحراف پيدا كردند، هدايت شوند و موفق به اعمال صالح و يكتا پرستى شوند و اين از جمله آموزشهاى اخلاقى و تربيتى دعاى حضرت موسى مى‌باشد كه هميشه بايد غمخوار مردم بود و از خداوند براى آنها طلب خير و رحمت و آمرزش و مغفرت نمود و لذا يكى از آداب دعا شركت دادن ديگران است.

امام صادق عليه السلام از پيامبر اكرم نقل مى‌كند حضرت فرمودند: (اذا دَعا اَحَدُكُمْ فلْيَعُمَّ فَاِنَّهُ اَوجَبُ لِلدُّعا؛[1]وقتى خواستيد دعا كنيد آنرا به ديگران تعميم بدهيد زيرا اين كار بيشتر مؤثر خواهد بود در استجاب دعا)

در حديث است كه پيامبر اكرم در نماز ايستادند، در همين حال يك نفر اَعرابى در حال نماز گفت خدايا مرا و محمد را رحمت كن و هيچ كس را با ما رحمت نكن - رسول خدا وقتى سلام نماز خود را دادند به اين شخص فرمودند:

«لَقَدْ تَحَجَّرْتَ واسِعاً؛[2]رحمت واسعه و گسترده خدا را محدود كردى.» حضرت بعنوان اعتراض مى‌فرمايند چرا رحمت عمومى و گسترده خدا را براى همه قرار نمى‌دهى

[1]- ابن جعفر محمد بن يعقوب ابن اسحاق كلينى، اصول كافى، ج 2، پيشين، باب العموم فى الدّعا. ص 487

[2]- ابوعلى فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان، ج 4، پيشين، ص 488