حضرت موسى عليه السلام

(رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِيمُ قالَ رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ‌؛[1]موسى گفت پروردگارا، من به خويشتن ستم كردم مرا ببخش، سپس خداوند او را بخشيد، به تحقيق او بخشنده و مهربان است. موسى گفت پروردگارا، به سبب نعمتى كه به من دادى، من هرگز پشتيبان گناهكاران نخواهم بود).

يارى مظلوم

از آيات دهم تا سى‌ام سوره شعراء بر مى‌آيد قبل از اينكه حضرت موسى عليه السلام به مقام نبوت برسد شبانه به مصر (مركز حكومت فرعون) و يا شهر ديگرى از شهرهاى مصر وارد شد در بين نماز مغرب و عشاء در روز عيدى كه مردم مشغول لهو ولعب بودند و يادر حاليكه مردم از حال او غفلت داشتند، ديد يك نفر سبطى از شيعيان يعنى پيروان اسرائيلى او با يك نفر قبطى از پيروان فرعون و دشمن موسى مشغول نزاع و درگيرى، مى‌باشند. آن نفر كه از پيروان حضرت بود در برابر دشمن از وى تقاضاى كمك كرد، موسى عليه السلام كه مظهر غيرت خداوند بود ابتدا قبطى را از تعّرض و برخورد با شيعۀ خود منع كرد، وى اعتنايى نكرد حضرت خواست او را باز

[1]- قصص / 17، 16.