بصورت خيرخواهى، يوسف را به تسليم در برابر زليخا دعوت كردند و از سر سختى و مخالفت با وى بيمش دادند و يا چنانچه بعضى از مفسران گفته‌اند و در روايتى آمده هر كدام از آن زنان كه يوسف را در آن مجلس ديدند دلباخته وى شده و با زليخا عشق خود به يوسف را در ميان گذاشتند و همسر عزيز مصر به آنها گفت اين همان چيزى است كه مرا درباره‌اش ملامت مى‌كرديد و اگر كام دلم را برنياورد هر آينه او را به سياه چال زندان مى‌اندازم و از اين عّزت و مناعت به خوارى و ذلّتش مى‌افكنم.

يوسف كه چنين صحنه و تهديدى را مشاهده كرد تصميم خود را در دعاى بدرگاه پروردگار مهربان محكمتر ساخت و از روى تضّرع دست به آسمان بلند كرد و از خداوند كمك خواست. و عرض كرد (رَبِّ اَلسِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ‌...؛[1]پروردگارا زندان نزد من محبوبتر است از آنچه زنان مرا بدان مى‌خوانند واگر نيرنگ آنها را از من دور نكنى به آنها متمايل مى‌شوم و از جاهلان مى‌گردم.)

نكات آموزندۀ دعا و استمداد يوسف عليه السلام

راستى كه عشق و ايمان به خدا سنگر محكم و دژ مستحكمى است براى جلوگيرى از آلودگيها و انحرافات و اساساً هيچ نيروى ديگرى نيست كه بتواند در چنين مراحل خطرناكى جاى آنرا بگيرد و انسان را از انحراف حفظ كند، آيا چه نيروئى جز ايمان به خدا مى‌تواند زندان وحشتناك و تاريك را بخاطر فرار از نافرمانى حق براى فرزند يعقوب از زندگانى در كاخ وسيع و پر از نازو نعمت محبوبتر سازد و چه قدرتى جز عشق به حق مى‌تواند خوابيدن در زمين ناهموار و نمناك زندان را بخاطر آلوده شدن به گناه از آغوش گرم زنان مصرى، لذيزتر نمايد؟

اين قسمت از داستان يوسف كه بصورت دعاى حضرت تجّلى كرده درس

[1]- يوسف / 32