برترى داد و ما خطاكار بوديم، در جواب فرمود «لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ اَلْيَوْمَ يَغْفِرُ اَللّهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ اَلرّاحِمِينَ‌» امروز ملامتى بر شما نيست خداوند شما را ببخشد و او مهربانترين مهربانان است.

حضرت يوسف عليه السلام بدون اينكه اشتباه بزرگ آنان را ياد آور شود با كمال گذشت و بزرگوارى در حق همۀ آنها دعا كرد.

دعاى يوسف عليه السلام هنگام تهديد به زندان

«قالَ رَبِّ اَلسِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَ إِلاّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُنْ مِنَ اَلْجاهِلِينَ‌، فَاسْتَجابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ اَلسَّمِيعُ اَلْعَلِيمُ‌؛[1]يوسف عليه السلام دست به دعا بر داشت و گفت بارالها مرا رنج زندان خوشتر از اين كار زشتى است كه زنان از من تقاضا دارند، پروردگارا اگر خود حيله اينانرا به لطف و عنايت خود از من دفع نفرمائى به آنها ميل كرده و از اهل جهل خواهم بود. خدادعاى او را مستجاب كرد و مكروحيله آن زنان را از او برگردانيد بدرستيكه خداوند دعاى بندگان را مى‌شنود و به راز دل آنها آگاه است.» *

برادران يوسف حسدورزيدند و به بهانه تفريح او را، بااصرار از حضرت يعقوب جدا كردند و به بيابان آوردند و به چاه انداختند در اين هنگام حضرت جبرئيل بر او نازل شد و فرمود اى پسر چه كسى تو را اينجا انداخت‌؟ گفت برادرانم بخاطر منزلتى كه پيش پدرم داشتم حسد ورزيدند و مرا به چاه انداختند، جبرئيل گفت: مى‌خواهى از اين چاه نجات يابى‌؟ فرمود: هر چه خدا بخواهد. جبرئيل گفت: خداوند مى‌فرمايد: بگو: «أَللّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدُ لا اِلهَ اِلاّ أَنْتَ بَديعُ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ يا ذَالْجَلالِ وَالْإِكْرامِ أَنْ تُصَلّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَجْعَلَ لى في أَمْري فَرَجاً و مخرجاً وَتَرْزُقَني مِنْ حَيْثُ أَحْتَسِب وَمِنْ حَيْثُ لااَحتَسِبُ فجَعَلَ اللّهُ لَهُ مِنْ الجُبِّ (چاه) يَوْمَئِذٍ فَرَجاً وَمَخْرَجاً وآتاهُ مُلْكَ مِصْر مِن حَيْثُ لَم يَحْتَسِب وَمِنْ كَيدالمرأةِ

[1]- يوسف / 33 و 34.