خواست كردند كه از خداوند براى آن ها در خواست آمرزش كند، آن حضرت به آنها وعده فرمود هنگامى كه اميد اجابت دعا وجود داشته باشد، براى آنها استغفار نمايد. مرحوم كلينى در اصول كافى از امام صادق عليه السلام نقل نموده كه پيامبر فرمودند:

بهترين زمان ها براى دعا سَحَر است و اين آيه را تلاوت نمود و فرمود يعقوب عليه السلام دعا را تا سحر تأخير انداخت[1]. همچنين از امام باقر عليه السلام روايت شده كه فرمودند:

«إِنَّ مِنَ السَّحَرِ اِلى طُلُوعِ الشَّمْسِ تُفْتَحُ أبْوابُ السَّماءِ وَتُقسَّمُ فيهِ الْأَرْزاق وَتُقضى فيهِ الْحَوائِجُ العِظام؛ از هنگام سحر تا طلوع آفتاب درهاى رحمت آسمان گشوده مى‌شود، روزى‌ها در آن موقع تقسيم مى‌شود و حاجت‌هاى بزرگ بر آورده مى‌شود»[2] در مجمع البيان نقل شده كه حضرت يعقوب در سحر عرض كرد: خدايا گناه آن ها بين من و خودشان بوده است، پس وحى شد كه ايشان را آمرزيدم.[3] و در علل الشرايع نقل شده كه حضرت يعقوب دعا و طلب مغفرت را براى فرزندان خويش به تأخير انداخت تا حضرت يوسف آنها را بعد از اقرار به فضيلت خودش و گناهان خودشان، عفو نمايد؛ زيرا جنايت برادران مستقيماً به حضرت خودش ارتباط داشت. از اين رو مى‌بايست ابتدا يوسف از حق خود مى‌گذشت و سپس يعقوب دعا مى‌كرد. به همين جهت دعا را تأخير انداخت.[4]

مرحوم علامه طباطبائى[5] پيرامون آيه 98 سورۀ يوسف مى‌فرمايد: حضرت يعقوب استغفار براى فرزندانش را تا ديدن يوسف تأخير انداخت، شايد به اين دليل

[1]- ابن جعفر محمد بن يعقوب ابن اسحاق كلينى، اصول كافى، ج 2، پيشين، ص 477 حديث 6 باب‌الاوقات و الحالات التّى ترجى فيها الاجابة.

[2]- محجة البيضاء، ج 2، ص 287.

[3]- ابوعلى فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان، ج 5، ص

[4]- محمد بن على ابن الحسين صدوق، علل الشرايع، پيشين، ص 54 - باب 46

[5]- علامه سيد محمد حسين طباطبايى، ترجمه سيد محمد باقر موسوى همدانى، تفسير الميزان، ج 11، ص 382.