حقيقت تزئينى است از شيطان، و قرآن بعد از ذكر داستان لوط و اقوام ديگر مى‌فرمايد:

(وَ زَيَّنَ لَهُمُ اَلشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ اَلسَّبِيلِ وَ كانُوا مُسْتَبْصِرِينَ‌؛[1]شيطان اعمال خلاف و زشت آنها را زيبا و پسنديده جلوه داد و بدين وسيله آنها را از راه درست باز داشت، در حاليكه عقل و بصيرت داشتند.

اما تحت تأثير شيطان قرار گرفتند.)

تحليل دعاى لوط عليه السلام

لوط عليه السلام به قومش درباره عمل بسيار زشتى تذكر مى‌دهد كه در پيشينيان بى‌سابقه بوده و گسترش آن در جامعه انسانى براى حضرت خيلى ناگوار و سخت است، مخصوصاً عملى كه اين قوم مبتكر آن بودند، انحرافى بود از راه صحيح توليدمثل و تكثير نسل كه آيندگان را به تباهى مى‌كشاند و جوامع را متلاشى كرد.

حضرت لوط عليه السلام به آنها فرمود: «تَقْطَعُونَ اَلسَّبِيلَ‌» (شما راه قانونى تكثير نسل را قطع مى‌كنيد.

«وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ اَلْمُنْكَرَ؛ در مجالس خود مرتكب اعمال زشت مى‌شدند» «نادى» از ماده «نداء» يعنى مجلس عمومى و گاه به معنى مركز تفريح است. چون افراد قوم لوط در آنجا يكديگر را صدا مى‌زدند و نداء مى‌كردند و فحشهاى ركيك به هم مى‌دادند، كلمات زشت و زننده رد و بدل مى‌كردند، قمار مى‌نمودند، سنگهاى كوچك به يكديگر يا به عابرين پرتاب مى‌كردند، آنها را مسخره مى‌نمودند، انواع آلات موسيقى را بكار مى‌بردند و حتى گاهى در حضور جمع خود را برهنه و كشف عورت مى‌كردند.[2]

وقتى در مقابل هشدار حضرت سرسختى و غرور نشان دادند و گفتند اگر راست مى‌گويى عذاب الهى را براى ما بياور[3]، حضرت بعد از نااميدى از هدايت و

[1]- عنكبوت / 37

[2]- شيخ عباس قمى، سفينة البحار، ج 2، پيشين، ص 517

[3]- مضمون آيه 22 سوره عنكبوت