نامه‌رسان گفت: اگر برای من ممکن بود خدمت پیامبر می‌رسیدم، ولی افسوس که نمی‌توانم. سپس در جواب نوشت: یا رسول اللّه دعوت شما را تصدیق و اجابت نمودم ... [1]

3. تقدیر خداوند از اسلام نجّاشی و تازه مسلمانان

آيه ذیل، به گفته برخی از مفسّران، درباره مؤمنان اهل كتاب است كه تعداد قابل ملاحظه‌ای از مسيحيان و يهودیان را تشكيل می‌دادند. آنان دست از کارهای ناروا برداشته و به صفوف مسلمانان پيوستند. ولی به عقيده جمعی از مفسّران، آيه ذیل در مورد نجاشی، زمامدار رعيّت‌پرور حبشه نازل گردیده است، لکن مفهوم آیه وسيع است و به اطلاق شامل هر دو مورد می‌شود.

جریان این بود که در سال نهم هجری، نجاشی وفات يافت. خبر در‌گذشت او به الهام إلهی در همان روز به پيامبر اکرمﷺ رسيد. پيامبر به مسلمانان فرمود: يكی از برادران شما در خارج از سرزمين حجاز از دنيا رفته است. حاضر شويد تا به پاس خدماتی كه در حقّ مسلمانان كرده بر او نماز بگذاريم. اصحاب سؤال كردند او كيست؟ حضرت فرمود: نجاشی، آنگاه به اتفاق مسلمانان به قبرستان بقيع رفتند و از دور برای او نماز گذارده و برای او طلب آمرزش نمودند.

بعضی از منافقان گفتند: محمّد بر مرد كافری كه هرگز او را نديده، نماز می‌گذارد و حال آن كه او آيين اسلام را نپذيرفته است آيه ذیل نازل شد و به آن‌ها پاسخ داد: (وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلَّهِ لاَ يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلاً أُولٰئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ).[2]

[1].[598] بحار الأنوار، مجلسی، محمد باقر، ط دار الاحیاء التراث، ج 6، ص 570.

[2].[599] سوره آل عمران، آیه 199.