14. استقامت در مقابل تحریم اقتصادی

كفّار قريش وقتی دیدند مسلمانان مهاجر در حبشه به آسودگی زندگی می‌كنند و مسلمانان مكه هم به پشتيبانی ابوطالب7 به آنان آزاری نمی‌رسد، انجمنی بزرگ تشكيل داده و با يكديگر در قتل آنان مشورت کردند، ابوطالب تا اين خبر را شنيد، تمام بنی‌هاشم را از زن و مرد مسلمان و غیر مسلمان جمع کرد و همه را در دره‌ای كه شعب ابوطالب نام داشت كوچ داد.

ابوطالب از دو طرف برای دره ديده‌بان قرار داد و فرزند خود، علی7 را بيشتر شب‌ها بجای پيغمبر می‌خوابانيد. حمزه پيوسته با شمشير در گرد پيغمبر می‌گشت و از او با جدیت محافظت می‌کرد. قريش ديدند با اين وضع كه حضرت در شعب می‌گذراند كسی را بر آنان دسترسی نيست لذا چاره ديگری اندشيده و پيمان بستند كه با قوم بنی‌هاشم ديگر مدارا نكنند نه زن به آن‌ها بدهند و نه زن بگيرند، نه با ايشان خريد و فروش کنند و نه هرگز با آنان صلح كنند مگر اين كه پيغمبر را تسليم آنان نمايند تا او را به قتل برسانند.

اين عهدنامه را نوشتند و مهر كردند و به ‌ام جلاس خاله ابوجهل سپردند. بنی‌هاشم در آنجا حبس شدند و كسی هم با آن‌ها معامله نمی‌كرد مگر در هنگام حجّ كه اعراب جنگ را حرام می‌دانستند و قبائل به مكه می‌آمدند و آن‌ها نيز از شعب خارج می‌شدند و از اعراب خوردنی می‌خريدند. ولی قریش سعی داشتند در این ایام هم کسی با آنان معامله نکند، اگر يكی از قريش متوجه معامله می‌شد آن کالا را گرانتر می‌خريد.

هر گاه مسلمانی از شعب خارج می‌شد آنقدر او را شكنجه‌ می‌دادند تا كشته شود، كار به ‌اندازه‌ای بر مسلمانان دشوار شد كه صدای ناله اطفال آن‌ها از گرسنگی به گوش اهل مكه می‌رسيد از نوای جانسوز اطفال بيشتر مشركين ناراحت می‌شدند