استخاره هست. [1]

8. دعای 33 امام سجاد7 درباره استخاره و طلب خیر از خداوند

(اللَّهُمَّ إِنِی أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْضِ لِی بِالْخِيَرَةِ وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ، وَ أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الْمُخْلِصِينَ. وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِی هِی أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ، وَ أَقْرَبُ إِلَى ضِدِّ الْعَافِيَةِ حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيَّتِكَ حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ، وَ لَا نَتَخَيَّرَ مَا كَرِهْتَ. وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِی هِی أَحْمَدُ عَاقِبَةً، وَ اكرم مَصِيراً، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ، وَ تُعْطِی الْجَسِيمَةَ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِير)

ترجمه: خدايا به علمت از تو طلب خير می كنم، پس بر محمد و آلش درود فرست و درباره من به نیکی و خیر حکم کن و به من توفیق انتخاب کاری را که خیر و صلاح من در آن است، مرحمت کن و من را راضی به قضای خود و تسلیم به مقدرات خود قرار بده. هر‌گونه شک و تردید را از دل من برطرف کن و با یقینی چون یقین بندگان مخلص خود تأییدم بفرما.

خدایا من را از درک حکمت تقدیرات خود محروم نگردان تا جهل من موجب نشود که اراده تو را سبک بشمارم و آنچه رضای توست برای من ناگوار آید و چنان باشم که به سوی چیزی میل کنم که از حسن عاقبت و سعادت من بدور باشد.

خداوندا آن معرفت را به ما عطا کن که بدان وسیله همه تقدیرات تو برای ما خوب

[1]. سوال و جواب از آیت اللّه گرامی به نقل از مجله بشارت مرداد 1379، شماره 18.