بخشیده، قبول است و الا حقّی ندارد.

حضرت علی7 فرمود: ای ابوبکر، بر خلاف حکم خدا حکم می‌کنی؟ گفت: نه. فرمود: اگر یکی از مسلمانان چیزی در اختیار داشته باشد مانند لباس یا خانه و من ادعا کنم که متعلق به من است، از چه کسی دلیل و شاهد می‌خواهی؟ ابوبکر گفت: از تو یعنی از کسی که خانه در تصرف او نیست و مدعی مالکیت است.

حضرت علی فرمود: پس چرا از فاطمه دلیل و شاهد می‌خواهی در صورتی که فدک در تصرف او بوده است؟ اگر مسلمانان حقّی در آن دارند، آنها باید دلیل و شاهد بیاورند. در اینجا ابوبکر ساکت و متحیّر ماند و عمر گفت: یا علی ما را رها کن! ما حریف دلائل و استدلالات تو نمی‌شویم. اگر شاهدان عادلی داری بیاور و الا فدک متعلق به مسلمانان است و تو و فاطمه در آن هیچ حقّی ندارید.

حضرت علی به ابوبکر فرمود: ای ابوبکر آیا کتاب خدا را خوانده‌ای؟ بگو این آیه (إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذهِبَ عَنكُمُ الرِّجسَ أَهلَ البَيتِ وَ يُطَهِّرَكُم تَطهيرًا)[1] درباره ما نازل شده یا درباره غیر از ما؟ ابوبکر گفت: درباره شما. حضرت فرمود: اگر مردم شهادت بدهند که فاطمه، دختر رسول خدا، گناهی انجام داده تو چه می‌کنی؟ ابوبکر گفت: بر او حد جاری می‌کنم همان‌طور‌که بر دیگران حد می‌زنم.

حضرت علی فرمود: در این صورت تو خلاف قرآن حکم کرده‌ای! چون شهادت خدای تعالی را در پاکی و عصمت فاطمه رد کرده‌ای و شهادت مردم را پذیرفته‌ای؛ همان‌طور‌که الان حکم خدا و رسولش را رد کرده‌ای. زیرا رسول خداﷺ فرمود: مدعی باید دلیل بیاورد نه کسی که مال در اختیار اوست!!

با این کلام دیگر کسی جواب نداد و بین مردم همهمه افتاد و به یکدیگر متعجّب

[1].[433] ترجمه: خداوند اراده کرده است که هر گونه رجس و پلیدی را از شما اهل‌بیت بزداید و شما را پاک گرداند. سوره احزاب، آیه 33.