13. نهی از ضرر رساندن به دیگران در اسلام

سمرة بن جندب درخت خرمایی در باغ مردی از انصار داشت. او گاهی بدون اجازه داخل باغ آن فرد شده و به درخت خود سر می‌زد. ضمنا چشم چرانی هم می‌کرد! روزی مرد انصاری گفت: سمره! تو مرتّب به طور ناگهانی وارد منزلم می‌شوی این امر صحیح نیست هر گاه قصد ورود داشتی، اجازه بگیر و بدون اجازه و به تعبیر دیگر بدون «یا الله» وارد نشو، سمره حرف او را نپذیرفت و گفت: راه از آنِ من است و حقّ دارم بدون اجازه وارد شوم! ناچار مرد انصاری به رسول خداﷺ شکایت کرد و گفت:

این مرد بدون اطلاع به بهانه این که درختی متعلق به او است داخل باغ من می‌شود و خانواده‌ام از چشم‌چرانی او محفوظ نیستند و با این کار موجب اذیت و آزار خانواده‌ام می‌شود. لطفاً بفرمایید بدون اعلام وارد نشود. حضرت به سمره فرمود: فلانی از تو شکایت دارد و می‌گوید: تو بدون اطلاع او از خانه او عبور می‌کنی و خانواده‌ او نمی‌تواند به خوبی خود را حفظ کنند. بعد از این اجازه بگیر و بدون اطلاع وارد نشو!

سمره فرمایش پیامبر اکرم را قبول نکرد. پیامبر فرمود: پس لا اقل درختت را بفروش! سمره حاضر نشد. حضرت قیمت را به چند برابر بالا برد، باز هم راضی نشد. همین طور قیمت را بالا می‌برد ولی سمره حاضر نشد!!تا این که حضرت فرمود: اگر از این درخت بگذری، درختی را در بهشت برای تو ضامن می‌شوم. سمره باز هم تسلیم نشد و اصرار داشت که نه از درخت خود دست بر می‌دارد و نه حاضر است هنگام ورود به باغ اجازه بگیرد.

در این وقت پیغمبر خدا فرمود: تو آدم موذی و زیان رسانی هستی و در دین اسلام زیان رساندن نفی شده ‌است (إِنَّكَ رَجُلٌ مُضَارٌّ وَ لَا ضَرَرَ وَ لَا ضِرَارَ عَلَی مُؤْمِنٍ)