کسانی که با احادیث اهل البیتb سر و کار داشتند، نسبت به همه فروتنی می‌‌نمود، هیچ گاه در صدر مجلس نمی‌نشست و هرگز خود را بر دیگران مقدم نمی‌داشت.

از خودستایی و خودپسندی به شدت دوری می‌کرد و به هیچ وجه غرور نداشت و با همه اطلاعاتی که در تاریخ و احادیث داشت، بسیار اتفاق می‌افتاد که کتاب را همراه خود به منبر می‌برد «بدون این که برای خود کسر شأن بداند» و از روی کتاب برای مستمعین حدیث یا روضه می‌خواند.

از ویژگی‌های دیگر ایشان نفوذ کلمه بود که چون سخنش از دل برمی‌خاست و خود به آن معتقد بود و قبل از دیگران به آن عمل می‌‌کرد در شنوندگان تأثیر به سزایی می‌گذاشت، برخی از حاضرینِ درس اخلاق ایشان، بعد از فوت او می‌گفتند: سخنان آن مرحوم، چنان بود که تا یک هفته انسان را از تمام پندارهای ناروا و گناهان باز می‌داشت و به خدا و عبادت او متوجه می‌کرد. [1]

نکته: یکی دیگر از صفات پسندیده ایشان این بود که سادات را بسیار اکرام می‌کرد و بزرگ می‌داشت طبق سفارش پیامبر بود که فرمود: (اکرموا اولادی) شاید این اخلاق پسندیده و اخلاص این بزرگمرد، موجب شد که کتاب ماندگار مفاتیح الجنان از ایشان در هر خانهای به یادگار بماند.

36. مراقب باش کسی از تو دلگیر نشود

پدری به فرزندش كه اخلاق خوبی نداشت جعبه‌ میخی داد و به او گفت: هر بار كه عصبانی شدی یك میخ به دیوار بكوب. پسر بچه روز اوّل 37 میخ به دیوار كوبید. طی چند هفته، مراقب بود که چگونه عصبانیتش را كنترل كند، از این جهت تعداد میخ‌های كوبیده شده به دیوار كمتر می‌شد او فهمید كه كنترل عصبانیتش

[1].[312] شيخ عباس قمى مرد تقوا و فضيلت، ص 18. با قدری تلخیص.