24. برخورد کریمانه امام سجاد7

يكى از اقوام امام سجاد7 به آن حضرت ناسزا گفت. حضرت در جواب او چيزى نگفت و به اهل مجلس فرمود: شنيديد آنچه را که اين شخص به من گفت، الان دوست دارم با من بياييد تا جواب من را هم از دشنام او بشنويد. آنان گمان کردند که آن حضرت قصد دارد مقابله به مثل کند. لذا همراه آن حضرت حركت كردند. ولی حضرت در راه اين آيه شریفه را که در مورد صفات مؤمنان است می‌خواند:

(وَ الْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ)[1] «کسانی كه خشم خود را فرو نشانده و از بدى مردم در می‌گذرند آنان به حقیقت اهل نیکی هستند و خداوند نیكوكاران را دوست می‌دارد.» همراهان از خواندن اين آيه فهميدند كه حضرت به او خوبى خواهد كرد. آن حضرت چون به منزل آن شخص رسید، او را صدا زد آن شخص تا شنيد كه حضرت آمده، گمان كرد براى جواب و تلافی دشنام او آمده ‌است!

ولی بر خلاف انتظار حضرت با نرمی و عطوفت به او فرمود: اى برادر، تو نزد من آمدى و مطالب ناشایستی را گفتى، آنچه را از بدى گفتى اگر در من موجود است از خدا می‌خواهم من را بيامرزد و اگر نيست، خدا تو را بيامرزد. آن شخص چون چنين رفتار کریمانه‌ای را دید، پیشانی حضرت را بوسيد و گفت: آنچه گفتم در شما نيست و من خود به اين بدى‌ها سزاوارترم.[2]

[1]. سوره آل عمران، آیه 134.

[2].[301] منتهى الامال ج ٢، ص٤.