«تنها» مؤمنان را تصدیق می‌کند و رحمت برای مؤمنان است. کسانی که رسول خدا را آزار می‌دهند برای آنان عذاب دردناکی مهیّا است.[1]

9. سیره پیامبر اکرمﷺ در روابط اجتماعی

آن حضرت، نگاه كردن خود را بين اصحاب به طور مساوى تقسيم کرده و همه را به طور برابر نگاه مى‌كرد، هرگز آن حضرت پاهايش را نزد اصحاب، دراز نمی‌كرد، اگر مردى به آن حضرت دست می‌داد، پیامبر اکرمﷺ دستش را رها نمى‌كرد، تا او را رها كند و چون همه اين موضوع را می‌دانستند كسى كه با آن حضرت دست می‌داد، زودتر دستش را مى‌كشيد.[2]

10. برخورد نیکو در مواجهه با رفتار بیادبانه

گروهى از طايفه بنى‌تميم و اشراف آنها وارد مدينه شدند و حین ورود به مسجد پيامبرﷺ صدای خود را بلند كرده و از پشت حجره‌هايى كه منزل پيامبر در آن بود، فرياد زدند: يا محمّد! بيرون بيا! (اخرج الينا) چون پيامبر بيرون آمد، آنان گفتند: آمده‌ايم تا با تو مفاخره كنيم؛ اجازه بده تا شاعر و خطيب ما افتخارات قبيله «بنى تميم» را بازگو كند. پيامبر اکرم «با این که اهل تفاخر نبود» با آنان مدارا نمود و این رفتار ناشایست آنان را نادیده گرفت و به آنان اجازه داد.

نخست خطيبی برخاست و از فضايل خيالى طايفه «بنى‌تميم» مطالب بسيارى را گفت. پيامبر به ثابت بن قيس فرمود: پاسخ آنها را بده، او برخاست خطبه بليغى در جواب آنها ايراد كرد؛ به طورى كه خطبه آنها را از اثر انداخت.

سپس شاعر آنها برخاست و اشعارى در مدح اين قبيله گفت و «حسان بن

[1].[270] تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ذیل، آیه شریفه.

[2]. اصول کافی، کلینی، محمد بن یعقوب، ط الاسلامية، ج 2 ص 671.