رشید رضا با پذیرش معجزات حضرت موسی (ع) می‌نویسد که در عبارت «أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ» همراهی «اخذ» با«سنین»، جمع سنه به معنای سال و بیشتر در خشک‌سالی کاربرد دارد، به این معنا که کیفر با خشک‌سالی بوده، صراحت دارد و مؤید آن «وَنَقْصٍ مِنَ الثَّمَرَاتِ» به معنای کمبود میوه‌ها است. خدای متعال قوم فرعون را به خشک‌سالی و تنگی معیشت مبتلا نمود تا شاید ضعف خود را به یادآورند و در برابر قدرت خداوند به ضعف و ناتوانی خود واقف گردند و پند گرفته و از ظلم و ستم به بنی‌اسرائیل دست‌بردارند و دعوت موسی (ع) را اجابت نمایند؛ چراکه در سختی‌ها رقت قلب و تهذیب نفس حاصل می‌شود، عنایت و توجه نفس به‌سوی پروردگار عالم جلب می‌شود.[1]

وی ادامه می‌دهد این قوم با حسنات و سیئات تربیت و اصلاح نشدند، به معجزات موسی (ع) که خداوند او را بدان تأیید کرده بود، اذعان ننمودند، بلکه بعد از ایمان آوردن بزرگان از ساحران نیز اصرار کردند که معجزات حضرت موسی (ع) سحر است و گفتند به تو ایمان نمی‌آوریم، پس خداوند نیز بلاها و مصائب را بر آن‌ها فرستاد تا معجزه‌ای برای راستی رسالت موسی (ع) باشد و قبل از وقوع هر یک به آن‌ها هشدار می‌داد. آن عذاب‌ها نیز یک‌باره فرستاده نشد تا آشکارا بر صدق رسالت او دلالت نماید.[2]

چهارم) شکافته شدن دریا و عبور بنی‌اسرائیل

قرآن کریم درآیات متعددی به ماجرای عظیم شکافته شدن دریا و عبور بنی‌اسرائیل اشاره‌کرده است. مانند آیات «وَ إِذْ فَرَقْنا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْناكُمْ و أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ و أَنْتُمْ

[1] - محمد رشيدرضا، المنار ، ج ۹، ص ۸۷ -۸۶.

[2] - همان، ج ۹، ص ۸۹.-۸۸.