سپس امام (ع) اشاره فرموده است كه خداوند جهاد را پيروزى دين خدا و ياور دين قرار داده است و اين معنى از اين آيه استفاده مى‌شود كه: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا [1] مقصود از يارى خدا يارى دين خدا و بندگان شايسته اوست، زيرا خداوند بى‌نياز مطلقى است كه حاجتى به كمك و پشتيبان ندارد. سپس امام (ع) بدرستى سوگند ياد مى‌كند كه صلاح دين و دنيا ممكن نيست، مگر به جهاد، زيرا اگر جهاد در راه خدا و مقاومت دين داران نباشد زمين و شهرها خراب مى‌شوند چنان كه خداى تعالى فرموده است: فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا يَشاءُ [2].

امّا نظام يافتن دين روشن است، زيرا تلاش دشمنان دين در مورد براندازى آن ناكام مى‌ماند، امّا كلام امام (ع) كه فرمود شيطان گروه خود را بسيج كرده و جمعيّت خود را فراهم آورده است قبلًا توضيح داده شد.

فرموده است: ليعود له دينه و سنّته و خدعه‌

توضيح كلام اين است كه نهايت سعى شيطان در وسوسه‌اى كه مى‌كند اين است كه فريبكارى را در ميان مردم رواج دهد و روشهاى باطلى كه پيش از بعثت رسول (ص) دين و روش شيطان بوده است دوباره در جامعه برقرار سازد.

تمام سخن امام (ع) براى اين است كه شنوندگان را به سمت خدا كوچ دهد و آنها را براى جنگ آماده سازد.

فرموده است: و قد رأيت امورا قد تمحّضت‌

اين سخن امام (ع) اشاره به بيان امورى است كه آنان را به گريز از آن وا مى‌دارد و آن امور احساس آن حضرت در باره مخالفت (ناكثين) و آمادگى آنها

[2] سوره بقره (2): آيه (251): اگر خداوند شرّ بعضى را به وسيله بعضى ديگر از مردم دفع نمى‌كرد زمين به فساد كشيده مى‌شد ولى خداوند به جهانيان مهربان است.