(1014) 14- از سخنان آن حضرت است در باز گرداندن زمينهاى زراعتى كه عثمان به اقوام خود بخشيده بود

: وَ اللَّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّسَاءُ وَ مُلِكَ بِهِ الْإِمَاءُ- لَرَدَدْتُهُ- فَإِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً- وَ مَنْ ضَاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ أَضْيَقُ (3938- 3914)

[ترجمه‌]

«به خدا سوگند اگر به اموال مسلمين دست يابم اگر چه مهر زنان شده باشد يا به وسيله آنها كنيزان خريدارى شده باشد آنها را به بيت المال برخواهم گرداند، زيرا در عدالت گشايش همگانى است. آن كه عدالت را سختى و تنگنا مى‌داند ستم برايش سخت‌تر و تنگناى بيشترى دارد»

[شرح‌]

(3938- 3899) اين فصل با فصلهاى بعدى از خطبه‌هاى امام (ع) پس از قتل عثمان و بيعت مردم با امام (ع) در مدينه ايراد شده است. اين بخش از كلام وى در اين جا با كم و زياد وارد شده و آغاز اين بخش از خطبه اين است: «آگاه باشيد هر قطعه زمينى كه عثمان بخشيده است يا مالى كه از بيت المال مسلمين برداشته بايد بدان باز گردد. چيزهايى كه مهر زنان شده و در شهرها پراكنده شده است باز مى‌گردانم، زيرا اگر حقّ به كارها گشايش نبخشد، باطل هرگز نخواهد