وئول يعنى پناه بردن و نجات يافتن (اهاويل): كارهاى ترسناك، آنچه را كه نفس بزرگ مى‌انگارد (مأثور): منقول، روايت شده.

(فتن): جمع فتنه، هر امرى كه از قصد خدا دور باشد، گرفتار بلا و محنت شدن و پيروى از هواى نفس.

(سوارى): پايه‌ها و استوانه‌ها (خامل): ساقط (معالم): آثار، نشانه‌ها چيزى كه به آن آگاهى حاصل مى‌شود يا بدان استدلال مى‌شود (سهود): مثل جمود، مصدر است و مرادف سهاد و به معنى بيدار خوابى است.

(استسلام): انقياد، رام شدن.

(فاقه): فقر و بى‌چيزى (مصاص كل شي‌ء): خالص هر چيز (ذخيره): دست چين، اندوخته (عزيمة الايمان): عقيده قلبى (مدحره): جاى طرد كردن و دور ساختن (مثلات): جمع مثله يعنى عقوبت.

(انجذم): منقطع شد.

(زعزع): به حركت در آمدن، مضطرب شدن (النّجز): طبع، سرشت، اصل (و انهارت): خراب شد.

(شروك): جمع شركه، راه بزرگ و وسط آن (مناهل): جاى آب نوشيدن. آبشخور (سنابك): سم حيوانات، مفرد آن سنبكه است‌

[ترجمه‌]

«خداوند را به پاس تمام كردن نعمتش و فرمانبردارى در مقابل عزّتش و حفظ و نگهدارى از معصيتش سپاسگزارم و به دليل احتياجى كه به كفايت او دارم از او يارى مى‌طلبم زيرا هر كس را او هدايت كند گمراه نمى‌شود، هر كس با او دشمنى كند رستگار نمى‌گردد، هر كس را او كفايت كند نيازمند نمى‌شود، زيرا حمد خدا از هر چه سنجيده مى‌شود برتر و نسبت به آنچه مخزون شود بهترين ذخيره است‌ [1].

گواهى مى‌دهم كه خدايى جز او نيست و يگانه است و شريك ندارد،