3- مجاهد و قتاده در يكى از دو روايتى كه از آنها نقل شده است گفته‌اند كلمات عبارتند از اين آيه شريفه: قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ‌.

4- سعيد بن جبير كلمات را عبارت از اين نيايش آدم (ع) دانسته:

«خداوندا جز تو پروردگارى نيست ستايش شايسته تو است از هر بدى منزّهى بر خود ستم كردم و كار بد انجام دادم مرا بيامرز كه تو بهترين آمرزندگانى. خداوندا خبر تو الهى نيست. سپاس شايسته تو است و از هر عيبى مبرّايى بر خود ستم كردم و كار بد انجام دادم بر من رحم كن كه تو مهربان‌ترين مهربانانى. خداوندا جز تو خدايى نيست. حمد سزاوار تو است كه منزّهى، بر خود ستم كردم و كار بد انجام دادم توبه مرا بپذير كه تو پذيرنده رحيمى».

5- از عايشه روايت شده است كه چون خداوند تعالى خواست كه توبه آدم را بپذيرد، آدم (ع) هفت بار بر خانه كعبه طواف كرد و خانه در آن روزگار به صورت تلّى خاك قرمز بود. پس از آن كه دو ركعت نماز به جا آورد رو به قبله كرد و عرض كرد پروردگارا تو نهان و آشكار مرا مى‌دانى، عذر مرا بپذير، نياز مرا مى‌دانى خواست مرا برآورده ساز، آنچه بر نفس من مى‌گذرد آگاهى گناه مرا بيامرز.

خداوندا ايمانى از تو مى‌خواهم كه مباشر قلب من باشد و يقينى صادق به من عنايت كن كه مطمئن شوم آنچه به من مى‌رسد خواست تو است و مرا به نصيب و قسمت خودت راضى فرما.

خداوند تعالى به آدم وحى كرد كه گناهت را بخشيدم و هر يك از ذرّيه تو كه به چنين دعايى مرا بخواند گناهانش را مى‌آمرزم و غمهايش را برطرف مى‌كنم، فقر را از پيش چشمش برمى‌دارم تا آنجا مى‌رسد كه هر چند دنيا به او رو آورد دنيا خواه نمى‌شود.

بحث نهم- در حقيقت توبه است‌

و امام غزالى گفته است توبه عبارت از