بنا بر اين وزش بادها از ناحيه رحمت خداوندى است. از آشكارترين رحمت الهى در انتشار بادها بردن ابرهاى پر آب و پراكندن آنها بر طبق حكمت الهى است تا اين كه آب به زمينهاى مرده برسد و نباتات در آنها برويد و پستان حيوانات پر شير شود، چنان كه خداوند متعال فرموده است: أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ [1] و فرموده است: يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ‌ [2] و فرموده:

وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَيْناكُمُوهُ‌ [3]. منظور از اين آيات آگاه ساختن بى‌خبران از اقسام نعمتهاى خدا به وسيله اين نعمت بزرگ مى‌باشد تا شكر گزاريشان را دوام بخشند و بر طاعت خداوند مواظبت كنند همان طور كه خداوند تعالى فرموده است: وَ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ‌ [4] لِتَسْتَوُوا عَلى‌ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما [5].

بعضى از ادباى عرب گفته‌اند لفظ «ريح» در عذاب به كار مى‌رود و «رياح» در رحمت. و در قرآن به همين معنى به كار رفته است آنجا كه خداوند در باره عذاب فرموده است: بِرِيحٍ صَرْصَرٍ و الرِّيحَ الْعَقِيمَ‌ و در مورد رحمت فرموده است: يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ‌ و الرِّياحَ لَواقِحَ‌ و مانند اينها.

(1068- 1064)

فرموده است: وَتَّد بالصُخُور مَيَدانَ ارضِهِ‌

در اين عبارت منظور نسبت دادن نظام زمين به قدرت خداوند سبحان است و در اين مورد دو بحث هست:

[2] سوره روم (30): آيه (46): بادها را به عنوان بشارتگرانى مى‌فرستد تا شما را از رحمتش بچشاند.

[3] سوره حجر (15): آيه (22): ما بادها را براى تلقيح (ابرها و به هم پيوستن و بارور ساختن آنها) فرستاديم و از آسمان آبى نازل كرديم و با آن آب شما را سيراب ساختيم.

[4] سوره بقره (2): آيه (231): نعمتهاى خدا را نسبت به خود يادآور شويد.

[5] سوره زخرف (43): آيه (13): سپس نعمت پروردگارتان را هنگامى كه بر آنها سوار شديد متذكر شويد و بگوييد پاك و منزّه است كسى كه اين را مسخّر ما ساخت و گرنه ما توانايى آن را نداشتيم.